Alfa i mega

[Marcin Sztelak]

Z dedykacją (onieśmieloną, dlatego anonimową)

O wielki znawco poezji
opromieniasz mnie łaską,
pochylając swoje czoło nad wierszem,
że ośmielę się tak go nazwać.

Twa światłość nie pozwala zasnąć,
subtelnie rozplątujesz nici wersu,
prostując drogi maluczkich, zagubionych
wśród nonsensów.

Jednak, wybacz śmiałość, wciąż nurtuje
mnie kwestia: kiedy zjadałeś wszystkie rozumy,
czy aby dawka nie okazała się zbyt wielka?

I czy ten geniusz można nabyć w tabletkach,
a może nieodzowna jest kreska
usypana z twych najlepszych tekstów,
na przykład o pijanych grubaskach?

[Patka]

Chyba domyślam się, komu wiersz jest dedykowany.

Brakuje trochę przecinków (na końcu pierwszego i drugiego wersu, po "rozumy"). Po dwukropku powinna być mała litera.

Nie wiem, czy wiersz dotrze do odpowiedniej osoby, obawiam się nawet, że może być na odwrót. Ale dobrze, że się zwraca uwagę na "wielkich, zawsze nieomylnych znawców".

Pozdrawiam
Patka

[Marcin Sztelak]

No oczywiście, że odwrotnie