Nad krawędzią II

[Ewa Włodek]

kobaltowy kryształ sieje skry,
stopy grzęzną w złudzeniach,
dawne zza ramienia spogląda Janusem,
nowe podchodzi, wyciągając kikuty

jerychońska róża kaleczy, nim zapłonie,
w ogniu skorpion topi kolec we własnym ciele,
morduje ból

czasie, oszlifuj kanty wspomnieniom,
owiń światłem,
uchwycę je jak tonący brzytwę

nić Ariadny

[czochrata]

niezły...podoba mi się

[P.A.R.]

dawne zza ramienia spogląda Janusem,
nowe podchodzi, wyciągając kikuty

dawne zza ramienia spogląda janusem
nowe podchodzi kikutami

niektórzy chwytają się dopełniaczy, jak brzytwy
dla mnie zbyt czasownikowo
i zamierzenia wyślizgują się myślom
dla mnie szkoda
gdy ręce drewnieją bez oklasku ...

[Ewa Włodek]

Czochrata:
ooo, cieszę się, że utrafiłam w gust...



powiadasz, P.A.R-ze, że szkoda? Dla mnie - też, w końcu zasłuzone oklaski raz na jakiś czas - doskonale aktywizuja...Ale się może obydwoje doczekamy?


Pięknie Państwu dziękuję, że wstąpiliście, ofiarowaliście czas wierszykowi i powiedzieliście mądre słowa...

I wszystkiego, co najlepsze, życzę Noworocznie...
Ewa

[czochrata]

Też noworocznie pozdrawiam,coby się wiodło....

[anastazja]

czasie, oszlifuj kanty wspomnieniom,
owiń światłem,
uchwycę je jak tonący brzytwę

Bardzo mi się podoba ta strofa.

Znam wiersz, mówi do mnie

[SamoZuo]

Wg. mnie oprócz pierwszej zwrotki całość bardzo dobra.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

w ogniu skorpion topi kolec we własnym ciele,

w ogniu, we własnym ciele
czegoś tu za dużo w tym wersie
ale ogólnie ładnie

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

Czochrata:


ooo, Anastazjo - skoro mówi, to nie jest z nim tak źle...A to, że do niego wracasz - to zaszczyt dla wierszyka...


witaj, Zuo, cieszę się...


Alosie - z tym skorpionem to jest tak: beduini (i nie tylko) wrzucają żywe skorpiony do ogniska, i wtedy skorpion sam się zabija własnym jadem, żeby skrócić sobie cierpienie. Taki obraz wydał mi się odpowiedni do "opisania" ówczesnego stanu emocjonalnego peelki... Czy i teraz uważasz, że przedobrzyłam? Jesli tak - pomyślę, jak "odchudzić"...


Najpiękniej Wam, moi Najmilsi, dziękuję, że wstąpiliście, daliście Swój czas wierszykowi i powiedzieliście dobre, mądre, konstruktywne słowa. I pozdrowienka jeszcze Noworoczne dołączam
Ewa

[Alek Osiński]

Rozumiem Ewo
jednak w/we w jednym wersie
nie brzmi moim zdaniem dobrze
może zrezygnować z w ogniu
skoro masz wers wyżej nim zapłonie
wiadomo - płonie się w ogniu
i masz przerzutnię

jerychońska róża kaleczy, nim zapłonie,
skorpion topi kolec we własnym ciele

Pozdrawiam