Mrzemrzoszcz

[Mchuszmer]

Mrzemrzoszcz


Listopadorośl zamręła grzdziska,
szurgładząc łąty zimoziemiście.
Migowie błoszadź omła srebrzystna:

to w hył zaległa
i mży szerżniście –
mrzemrzoszcz jak bielmość, jak chmur okłębność,
śród bochobłoków mgłosinych senność.

W niej błąchy wirne hulają liście,
wijnie trzepieczą hrokostne głęzy;
wietrzeszczy w dachach gwizg szlaławiście,
kyrlicznie szni plusk stukotajemny.

A w szaroszczelnej mościszkobajce
gnieżdżę fotela paściste głębie.
Mgła przy podłodze w mącistość właszcze,
szum odszeptuje od ciszy brzębie.

Świergoskrzypistne cichująćwięki
w mrokątach świebrzą,
snobajdy snują;
szuromarszują
po ścianach świerszcze, szmerżą
mkłopusznie stąpając mręki.

I wtem – hukałki tiktakotyczne trynie
raz po raz trzeszczy,
budząc ułudne zamrocza z mrzeszczy:
zza mlekoszybia ślepołypiące
błyskają grzogi
dmarnych chrapowist -
to czmyszą koni szewłaki lśniące;

gdzie wierzb szczerebta strzelistnie strzynie,
przez dróżek zwijstwa mormeandryczne
pogłosiem kopyt stukijstwo płynie.
Człaposzlakoszwał szlapokonogi
głębi się szmerżnie
w szaławiłdrogi.

(...)

Szlemancholijnie
świstoklichąkało.
To w hył zaległa
i mży szerżniście -
mrzemrzoszcz jak śniłość,
jak błąchowiście.

[alchemik]

Wiesz jak uwielbiam Twoje muzyczne i abstrakcyjne podejście do poezji.
Nie gniewaj się, że nie skomentuję po raz któryś Twojego wiersza.

Wiesz, że czytam ten pejzaż emocjonalnie, a moja racjonalna strona doskonale go przetłumaczyła.
Mam tak jak Ty różne osobowości poetyckie, choć nauczyłem się je syntetyzować.

Twój przyjaciel
Jerzy Edmund

[Mchuszmer]

Dzięki Wam obu,
nie ma sprawy, własnie go skomentowałeś :-),
zresztą, pamiętam Twoje (słowotwórcze) recenzje i to, że nawet recytowałeś sobie ten wiersz
Hm, prawda z tymi osobowościami poetyckimi; niedawno próbowałem kuc z kawałka Twojej, który Ci podwędziłem, więc strach się bać.
Twój równieżdobrzeżyczyciel

[eka]

to w hył zaległa
i mży szerżniście –
mrzemrzoszcz jak bielmość, jak chmur okłębność,
śród bochobłoków mgłosinych senność.

Moja ulubiona zwrotka, ile tu opisu i melodii!
Niezmiennie zachwycona zrealizowanym leksykalnym potencjałem i kunsztem onomatopei, tudzież znakomitą okazją do ćwiczeń artykulacyjnych - pozdrawiam z niskim ukłonem chmurczastego Szermbzyka.

[Mchuszmer]

A wiesz, to także moja ulubiona, a i jeszcze ktoś na innym portalu ją sobie najbardziej upodobał, coś w tym może i jest.
Ech, prawie mnie zawstydzasz!
Szermrzuszko mimsząca

[eka]

A wiesz, to także moja ulubiona, a i jeszcze ktoś na innym portalu ją sobie najbardziej upodobał, coś w tym może i jest.

A ciekawe kto jest trzecim bytem tej Trójcy... ale Wrzeszczy fizycznie już nie ma.
Nie sprawdzę.

Hmm... Poli, Radek, Iza, Jerzy, PaNZet?

------------------------------------------------------------------
Ten fragment też mega super daje po wyobraźni:

W niej błąchy wirne hulają liście,
wijnie trzepieczą hrokostne głęzy;
wietrzeszczy w dachach gwizg szlaławiście,
kyrlicznie szni plusk stukotajemny.

A w szaroszczelnej mościszkobajce
gnieżdżę fotela paściste głębie.
Mgła przy podłodze w mącistość właszcze,
szum odszeptuje od ciszy brzębie.

[Marcin Sztelak]

Świetne opanowanie słowa i nic to, że język można połamać, zresztą doskonałe ćwiczenie wymowy.

A poważnie to wiersz do delektowania się, wysokich lotów.

Pozdrawiam.

[Mchuszmer]

Ach, Ewa, nie śpisz przez to po nocach No, ktoś ten fragment wskazał na wrzeszczących, ale nie tylko tam, bo i nie tylko tam publikowałem Dzięki za powroty i smakowanie


O, Marcin, dzięki - nie spodziewałem się, niesamowicie pozytywne zaskoczenie! Simon A. pozdrawia też

[eka]

Ach, Ewa, nie śpisz przez to po nocach

Co niniejszym widać w danych zamieszczenia.
Ale bez przesady... aż taka ciekawa to nie jestem. Czyli bez odbioru szmeru, Mchu.

[Podróżniczka]

, nie dotrwałam do końca czytając ten wiersz . Język zaczął mi się plątać .