wyznania

[em_]

A mnie niestety nic tu nie zatrzymało.
Ładne, ale niczym się nie wyróżnia.
Pozdrawiam

[alchemik]

A mnie niestety nic tu nie zatrzymało.
Ładne, ale niczym się nie wyróżnia.
Pozdrawiam

Nie weszłaś do wnętrza bańki em_.

Zawsze powtarzam Dorocie, że oprócz jej samej i mnie, ewentualnie Mchuszmera, jej wiersze powinni też rozumieć pozostali czytelnicy.

Dodano -- 14 gru 2015, 19:10 --

A' propos bukietu.
Na pobliskich łąkach było niewiele, choć coś tam znalazłem.
Postanowiłem wejść przez płot na działki.
Znalazły się nawet kwiato-owoce w kształcie prawie baniek.

Niektóre jesienne gałązki kaleczyły dłonie.
Moja siostra jest florystką, to trochę się od niej nauczyłem układania.

Chciałem tylko powiedzieć, że bardzo poważnie podszedłem do tej wiązanki.
To było moje wyznanie.

[tabakiera]

Enbers, niezwykle mi miło. Też nie przepadam za takim stylem, ale próbuję różnych form.

Em_, cieszę się, że ładne. Nie mam takich ambicji, żeby wyróżniać się zwłaszcza, że dużo ludzi pisze świetnie, a ja sobie na własnym osiołku jadę...

Dzięki.

[alchemik]

Enbers, niezwykle mi miło. Też nie przepadam za takim stylem, ale próbuję różnych form.

Em_, cieszę się, że ładne. Nie mam takich ambicji, żeby wyróżniać się zwłaszcza, że dużo ludzi pisze świetnie, a ja sobie na własnym osiołku jadę...

Dzięki.

Nie kituj, Dorotko, doskonale wiem w kim się zakochuję.
Nic nie próbujesz.
Masz swój styl, w którym zdajesz się na empatię i inteligencję czytelników.
A nie wszyscy mają takie wysokie IQ jak ja. W dodatku jeszcze tak rozwinięte poczucie empatii.
Co się powinno niby kłócić.
I u mnie się kłóci na chwałę syntezy.

A Ty piszesz świetnie, choć może zbyt elitarnie.

alchemik

to znaczy
Jurek.

[eka]

najpiękniejsze są z baniek mydlanych
leciuteńkie pachnące fiołkami
w miękkich chmurach malowane tęczą
unoszone na skrzydłach motyla

rozbijają się o szkiełka okularów
ich wspomnieniem szczypta soli pod powieką

Mam zupełnie inaczej. Najpiękniejsze są te trudne, wyrywane z uników. Spod łez - szczypt soli.

Inaczej u Ciebie, tak miękko, i nawet rozumne, powiększające szkiełka nie rwą motylego puchu wyznań, nie przeistaczają w opiłki żelaza.