Boże Narodzenie A.D. 2015

[Gloinnen]

Pod choinką leżą prezenty:
narzędzia zbrodni.
Nóż w plecy. Śmiech
toczy się przez zgorzkniałą noc.

Puste miejsce straszy przy stole.
Już nie jedno ale wiele, wiele
spustoszonych serc.
Talerze dla błędnych wędrowców
rozbite w szklany mak.

Odpowiedz, czy poznałeś granice własnej podłości
i własnej szlachetności,
by móc patrzeć w niebo
jak w lustro?

Ziemska klepsydra wciąż się obraca
w rytmie, o którym nie masz
pojęcia. Możesz być pewien tylko ciepła dłoni,
którą wyczujesz po ciemku
nim pochłoną cię piaski.

Pytasz o imię i charakter pisma,
by cofnąć swoją,
lub połamać palce.

A później w ostrym świetle betlejemskiej gwiazdy
wszyscy równocześnie
przestajemy istnieć.



____________________
Glo.

[Patka]

Tytuł: powinno być ...A.D. 2015 albo AD 2015.

http://sjp.pwn.pl/slowniki/Anno-Domini.html

[Gloinnen]

Ok.

[eka]

Jeden z najsmutniejszych bożonarodzeniowych wierszy jakie czytałam.
Motywy wigilijne w zgorzkniałej nocy, rozliczenia czasu prezentów i czasu, kiedy się za nie płaci. Motyw klepsydry w obu znaczeniach: dawnego sposobu mierzenia minut za pomocą piasku w szklanych bombkach, połączonych wąziutkim przejściem, ale i jednocześnie wywieszonego zawiadomienia o śmierci (szklany mak, rozbite lustro, zatruta potrawa).
Wędrowca, podmiotu, czy raczej nas wszystkich?
Ziemia to życie i grób. Rytm, o którym nie chce się pamiętać. Szlachetnie się kogoś oswaja, by zranić. Dwa w jednym.
Refleksje pod betlejemską gwiazdą.
Dlaczego równocześnie przestajemy istnieć? Myślę, że to kwestia perspektywy, nieistotności tego co ludzkie w obliczu wiecznie rodzącej się Potęgi.
------------------------------------------------------
Jak zwykle, Glo, niesamowity wiersz.

[niepozorny]

Po to są święta, aby zwolnić i przywrocić właściwe proporcje temu co najważniejsze. Na myśli mamy ograniczony wpływ, na refleksje - troche większy, a na rozwiązania - największy, chociaż nie nieograniczony. Życzę przypływu optymizmu i spokojnych oraz rodzinnych Świąt Bożego Narodzenia.

[ELKA]

Wiersz niezwykły, aczkolwiek przytłaczająca treść...

Glo, życzę Ci w te święta dużo radości i optymizmu... mój Boże, tak pięknie piszesz, ciekawa jestem jak by brzmiała w Twoim wykonaniu radość z Narodzin Jezusa,

podejrzewam, że pewnie chciałoby się pod tym klęknąć...


Ze świątecznymi pozdrowieniami. elka.

[oskari valtteri]

jak dla mnie trzy ostatnie. poprzedzające jakby zbyt ostre, taka kawa na ławę. nie powiem - może tak trzeba, ale w tym dniu jest wiele niejednoznacznego....
wesołych Glo

[lczerwosz]

by cofnąć swoją,
lub połamać palce.

Taka jest natura, ucieczka lub atak.
A człowieczeństwo chełpi się trzecim wyjściem.
W zadufaniu patrzymy w niebo jak w lustro.
Nieskończone jak nasza wspaniała szlachetność

[Gajka]

GLO - ileż prawdy w Twoim wierszu. To czas, gdy w blasku wigilijnej nocy sumujemy przeżycia, składamy sobie obietnice, które znów za rok skłonią nas do refleksji nad życiem.
Czas życzeń i całorocznych postanowień, a życie i tak zweryfikuje oczekiwania.

Dobry wiersz

Pogodnych, pełnych miłości Świąt Bożego Narodzenia

[Marcin Sztelak]

Smutno, bardzo smutno, czas rozliczeń i na nic prezenty, a puste miejsce dla wędrowca kolejny miraż, szczególnie przy braku nakrycia. Wszyscy równocześnie przestajemy istnieć... Być to może.

Pozdrawiam.