Tęsknoty i ułudy

[JSK]

Tęsknoty i ułudy
Annie Grabowskiej

„…wiem, ze nie dotknę ramionami nieba…”
/Safona B.App. 8/

To wiersz dla ciebie - jeśli chcesz. Na wargach osiadł smak tymianku;
choć całowałem tylko deszcz, mijając dziarskich bawidamków,
których rechotem dławił się czas zasypany tuż przed progiem,
za którym stojąc (czy to źle?) zdejmowaliśmy z siebie trwogę.

Próżne uczucia, gdy już wiem, że każdą miłość można zburzyć,
jednak się da wyłowić sens (lecz wtedy trzeba kochać dłużej
o trzy zdrowaśki, dzwonu dźwięk); drzewa z koroną rozkołysać,
w mrowisku zgubić obcy cień, usłyszeć czego nikt nie słyszał.

Ten stół, to krzesło obok nas - o życiu pewnie chcesz pogadać,
a ja dostrzegam tylko blask, który cię oplótł jak ballada
którą śpiewałaś pośród skarg, zanim w dorosłość tak okrzepłaś,
że chętnie bym cię w dłonie brał i odrobinę oddał ciepła.

Lecz nie znajduję w sobie sił - zamiast budować, tonę w zgliszczach
i miłość już się nie chce tlić, żadna tęsknota się nie ziszcza.
Więc może lepiej wzburzyć krew (krzew się odwiecznym ogniem pali);
coś trzeba oddać, by coś mieć - coś zgubić, żeby coś ocalić.
.
.

[eka]

Tytuł zamyka istotę wyznania. Piękny, melancholijny wiersz ze sprawdzonymi prawdami.
A ta zwrotka szczególnie przemawia:

Ten stół, to krzesło obok nas - o życiu pewnie chcesz pogadać,
a ja dostrzegam tylko blask, który cię oplótł jak ballada
którą śpiewałaś pośród skarg, zanim w dorosłość tak okrzepłaś,
że chętnie bym cię w dłonie brał i odrobinę oddał ciepła.

Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

W dwóch miejscach poważnie zachwiał się rytm, ale reszta jest bardzo dobra.
Super puenta.

[Leon Gutner]

Absolutnie fantastycznie od początku do końca .
Wspaniały klimat świetnie zapisany .
Oby więcej takiej poezji .
Oby jak najwięcej .

Z uznaniem L.G.

[coobus]

Ciekaw jestem, jak Ania to odebrała. Sama chyba już odeszła nieco od wierszy rymowanych. Ale po tak pięknych słowach musiała zmięknąć.
Zaskoczyłeś tym wierszem, Janie, być może nie tylko mnie. Na pewno nie klasą wiersza, bo tej klasy nigdy nie tracisz.
Pozdrawiam, bijąc brawo

[Liliana]

Kolejny raz z zachwytem, Janie.