Agnes (z listów do siostry)

[Ginger86]

w moim śnie
nie wiem że nie żyjesz

nad rzeką

po tamtej stronie
czekasz
aż spalę ostatni most

[eka]

Rzeka czasu, Leta.
Rozdziela świat żywych od umarłych.
Dużo mówią dwa pierwsze wersy. Sen jak ukojenie od świadomości fizycznego rozdzielenia, zmiany ostatecznej.
Stoją dwie, tak sobie bliskie, postacie nad rzeką.
Ostatnia cząstka jest przepiękna. Ona, ta która odeszła, czeka na swoje zapomnienie.
Bo pamięć boli.
-------------------------------------------
Nic dodać, nic ująć, nic przestawić w tych wersach. Lepiej być nie może. Wzruszyłaś.
Pozdrawiam.

[lczerwosz]

ale i na jawie wypieramy ze świadomości, jeśli inaczej nie umiemy, nie od razu, most za mostem

[Marcin Sztelak]

Tak, bardzo dobra, osobista miniatura, bolesna a jednak z nadzieją - istnienia drugiej strony mostu.

Pozdrawiam.

[ELKA]

Świetnie to ujął Leszek... wypieramy bolesne obrazy, dlatego w snach istnieje druga strona, lepsza z zatrzymaną pamięcią na życiu, które daje, a nie śmierci, co odbiera.

Myślisz, że Ona czeka, aż spalisz ostatni most ? Może, jeśli kocha Ciebie tak samo, jak Ty Ją, to pragnie tylko Twojego szczęścia, może nawet chce to szczęście oglądać, dzielić z Tobą ?

Wiersz do refleksji, dobrze napisany.

Pozdrawiam. elka.

[Gorgiasz]

Przejmujący wiersz, który zapewne pozostanie na dłużej w pamięci.

[em_]

Ładna miniatura.
Trochę drażni - NIE wiem że NIE żyjesz -
może - nie wiem że jesteś martwa..?

[lczerwosz]

Niektórzy Cię już znają, inni nie. Zapraszam do baru na 8-smym

[AS...]

To chyba Twój najlepszy.

[Henryk VIII]

SMUTNY I GORZKI TEKST. PRAWDZIWY...