wiersz przeciwbólowy

[Pier]

Ewie, przyjaciółce od biedy

w twoich Bieszczadach, w starej biedzie
prozą, piosenką może wierszem
miałem ci siebie opowiedzieć
więc się nie żegnaj ze mną jeszcze

na moich cichych wrzosowiskach
gdzie pan borowik się rozgościł
opowiem ci o sobie wszystko
byś już nie miała wątpliwości

wiesz przecież bardzo było warto
pisać i uczyć się na pamięć
a nawet jeśli by się zmarło
poezja życiem pozostanie

obojgu wiara nam nie obca
że wszystko można spłacić wierszem
hulając razem po manowcach

więc się nie żegnaj ze mną jeszcze

[tabakiera]

Lubię bieszczadzkie klimaty, oj, jak lubię!
Popracuj nad interpunkcją. Wkradły się trzy przecinki (zapewne wstawione odruchowo), potem zanika. Przydałaby się w całym wierszu.
W słowie "jeszcze" brakuje "e".
W tytule, po przecinku brak spacji.
Troszkę dużo zaimków,
pozdrawiam.

[Pier]

masz pani rację i to niedorobione jeszcze poprawiłem... co do interpunkcji zasadniczo nie używam, zostawiajac wybór czytelnikowi gdzie zwolnic, przystanać czy krzyknać... wszak do poezji jak do tanga : trzeba dwojga:)
p.s. a te dwa przecinki to tak sobie od siebie, sorki jesli uwierają:)

[Leon Gutner]

Powiem krótko - z dużą przyjemnością

Z ukłonami L.G.

[eka]

Bardzo trafiony tytuł, rezonuje idealnie z przekazem.
Historia znajomości, której peel nie chce kończyć. Przekonywająco uzasadnia postawioną tezę
Ujmuje.
------------
Co do środków językowych, zgadzam się z Tabakierą.
Pozdrawiam.