chapeau de napoleon

[Lucile]

wersja poprawiona

W ogrodzie Malmaison
zostało niewiele róż.
Tylko Józefiny, stulistna,
umknęła skośnemu ostrzu
gilotyny Robespierre`a.

Czy błysk zachwytu
w oczach cara Aleksandra,
zimnego, majowego poranka,
wart był życia dumnej
księżnej Nawarry?

wersja pierwotna

w ogrodzie Malmaison
zostało niewiele róż
tylko stulistna
Józefiny
umknęła spod skośnego
ostrza gilotyny
Robespierre`a

czy błysk zachwytu w
oczach cara zimnego
majowego poranka
wart był życia dumnej
księżnej Nawarry

[Marcin Sztelak]

Wiersz napisany sprawnie, pomijając niefortunny rym Józefiny - gilotyny. Tylko zastanawiam się, co tu robi car?

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Lubię historyczne nawiązania w wierszach i ten podoba mi się,
chociaż ten rym faktycznie nie pasuje tutaj. Może zmienić
ewentualnie na "stulistna Józefina", myślę, że by to
nie pogorszyło kwestii zrozumienia.

Myślę też, że lepiej by brzmiało bez inwersji
"cara zimnego", zimnego cara na moje ucho
lepiej się komponuje...

Pozdrowienia

[Lucile]

Dobry wieczór Marcinie i Alku,

dziękuję za wizytę i słowo i już biegnę z wyjaśnieniami

Tylko zastanawiam się, co tu robi car?

Chodzi o cara Aleksandra I Romanowa, który przebywał w Paryżu przez dwa miesiące w 1814 roku.
Józefina, która za ból, gorycz i hańbę rozwodu otrzymała m.in. tytuł księżnej Nawarry, podejmowała go w swoim zamku w Malmaisone.
Założyła tam piękny ogród, a przede wszystkim niezwykłe rosarium. (Ciekawostka - jednym z jej imion była Róża,
jako żona swojego pierwszego męża - Aleksandra de Beuharnais - zgilotynowanego zresztą - a w szczególności
na rodzinnych Karaibach, używała tego imienia, to Napoleon "zrobił" z niej Józefinę - także jedno z jej imion).
W maju 1814 roku car AleksanderI złożył jej wizytę.
Józefina, niezwykle dumna ze swojego ogrodu (oczywiście, szczególnie róż), prezentowała mu
najpiękniejsze okazy, sama, jak zwykle, uwodzicielska, ubrana w przejrzystą, delikatną suknię.
A maj tego roku był nadzwyczajnie zimny, więc ten nieadekwatny do temperatury strój miał tragiczne konsekwencje.
Już w nocy źle się poczuła, dostała wysokiej temperatury, co skończyło się galopującym zapaleniem płuc.
Odwołała, umówiony wcześniej, obiad z carem i tego samego chłodnego maja - umarła.

Myślę też, że lepiej by brzmiało bez inwersji
"cara zimnego", zimnego cara na moje ucho
lepiej się komponuje...

czy błysk zachwytu w
oczach cara zimnego
majowego poranka
wart był życia dumnej
księżnej Nawarry

to nie jest inwersja i to nie car miał zimne oczy, czy w ogóle był zimny?
Zresztą, jak to z nim było - nie wiem, ale chyba odwrotnie, skoro brylował w paryskich salonach,
a damy ubiegały się o audiencję.
Ponieważ nie zastosowałam interpunkcji - na pierwszy rzut oka tak to wygląda,
ale jak się czyta z "oddechem" po błysk zachwytu w oczach cara od razu widać, że zimnego odnosi się
do majowego poranka.
Tak mi się przynajmniej wydawało - widocznie się myliłam

Zgrzytający rym

Lubię historyczne nawiązania w wierszach i ten podoba mi się,
chociaż ten rym faktycznie nie pasuje tutaj. Może zmienić
ewentualnie na "stulistna Józefina", myślę, że by to
nie pogorszyło kwestii zrozumienia.

muszę tę sprawę przemyśleć. Chociaż, aby być w zgodzie z historią,
to zaproponowana przez Ciebie "stulistna Józefina" bardzo mi się podoba,
ale ponieważ tę odmianę, nazwaną Souvenire de L`Imperatrice Josephine
(z tego co pamiętam, to ta piękna, bladoróżowa róża ma ok. 80 płatków)
stworzono kilkadziesiąt lat po jej śmierci, więc, sam rozumiesz...

Nie jestem pewna, czy powszechnie wiadomo, że bogactwo odmian różanych krzewów
zawdzięczamy Józefinie, która, jako cesarzowa Francji, z całego świata, sprowadzała
różne ich gatunki. Jedną z najważniejszych odmian była róża bengalska i róża chińska.
Znawcy tematu oceniają, że sprowadziła ich ponad 250 gatunków.
Niestety, po śmierci Józefiny, jej wspaniały ogród (położony zaledwie ok. 8 km. od Paryża)
popadł w zapomnienie i dewastację. Nigdy już nie odzyskał pierwotnego blasku, chociaż róza bengalska przetrwała. .

Ciesząc się z wizyty miłych Panów, przesyłam pozdrowienia
Lu cile

PS. W tytule też kryje się (nie kapelusz) a róża

[ELKA]

. W tytule też kryje się (nie kapelusz) a róża

Ja też myślałam, że kryje się kapelusz...

Lucile, z Twoim opisem jest mi oczywiście łatwiej, ale to wcale nie znaczy, że wiersz stracił na wartości, wręcz przeciwnie...

W kilku słowach opisałaś niezły kawałek historii, na dodatek jakże ciekawej...

Pozdrawiam cieplutko.elka.

[eka]

w ogrodzie Malmaison zostało niewiele róż
tylko stulistna Józefiny umknęła skośnemu ostrzu
gilotyny Robespierre`a

czy błysk zachwytu w oczach cara
zimnego majowego poranka
wart był życia dumnej
księżnej Nawarry

--------------------------

Oczywiście, że nie warto było dla salonowego lwa upodabniać się do róży
Co za ciekawa historia, Lu.


Pomajstrowałam, aby wyciszyć rym i delikatnie odłączyć cara od zimna.
Pozdrawiam.

[Henryk VIII]

- zatrzymuję się z przyjemnością. Wiersz MA KLIMAT i przywołuje obrazy; plastyczności dodają mu uroki róży stulistnej - róży, która nie jest zmyślona dla potrzeb wiersza, lecz istnieje naprawdę i została wyhodowana we Francji, w XVI wieku ( wiem , bo jakoś latem jeden z ośrodków kultury organizuje rokrocznie konkurs na haiku o różach i na tę okoliczność przyszło mi sporo poczytać, zresztą lubię róże i mam sporo ich w ogrodzie). Ta dbałość o szczegóły jest widoczna i jest zaletą utworu.
( stulistna)
H8

[coobus]

Biję brawo, Lucynko Ciekawie przypomniałaś sens i bezsens tamtej rewolucji.

[Marcin Sztelak]

Wiem o kogo i o co chodzi, tylko że w tej formie cała fraza jest dość niejasna i większość będzie ją odbierać jako inwersję. Może zmienić po prostu na Romanowa.

Pozdrawiam.

[Lucile]

Najpiękniej jak umiem dziękuję Wszystkim za komentarze, uwagi i podpowiedzi
Tak, zgadzam się, powinnam poprawić ten tekst i jak tylko "dojrzeję" zrobię to.



Pozdrawiam
Lucile