Prywatność

[misza]

Światło lampy na stole wyznacza granice
podupadłej monarchii, zamkniętej dla obcych.
Krainy ciągłych złudzeń i mylnych obliczeń,
z fałszywej geometrii zaplątaną kreską,
karkołomnych domysłów, niespodzianych potknięć,
oraz bolesnych cięgów zbieranych zbyt często.

Cierpiąca na samotność spłukana ulica
z dymiącym koszem śmieci, wygasa, jak wieczór.
A potem będzie tylko deszcz na szybie pisać
nieczytelny stenogram życia drobnych kropel.
Podłe myśli, jak muchy, do światła się zlecą
i zdobędą królestwo - maleńką Utopię.

[Miladora]

Dobry wiersz, Misza, jak dla mnie. Ciekawy.
Tak pomyślałam przez chwilę, gdzie leży granica pomiędzy prywatnością a samotnością...

Co do formy - druga zwrotka ma konsekwentnie po 13 zgłosek w wersach, ze średniówką 7/6, a pierwsza nie.

- upadłej monarchii, zamkniętej dla obcych. - tu masz 12 zgłosek, 6/6, i przydałoby się dodać jedną dla wyrównania średniówki.
Można to najłatwiej zrobić przez takie uzupełnienie:
- tej upadłej monarchii, zamkniętej dla obcych. - jest 13/7/6 (przecinek po "granice" niepotrzebny).

- i tęgich cięgów zbieranych zbyt często. - 11 zgłosek, 5/6, dobrze by było dodać dwie do średniówki.
Na przykład:
- oraz zbyt tęgich cięgów zbieranych za często. - 13/7/6.

Ale to najprostsze przykłady.

Przyznaję, że wiersz mnie ujął i chętnie widziałabym go w konsekwentnie płynnej wersji.

Dobrego

[misza]

Tak, myślę nad tymi poprawkami ( trochę "z doskoku" )
Serdecznie pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ano, prywatność, Miszo...Jak ona czasem jest hermetyczna, niedostępna, przez co izoluje nas, czyniąc samotnymi....
Bardzo lubie takie nastroje, takie wiersze...


Pozdrowieńka ciepłe, liczne
Ewa

[Leon Gutner]

I cóż dodać - podziwiać tylko jako i czynię

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Bardzo dobre rozwiązania znalazłeś, Misza.

Zdrowie

[misza]

Najlepsze pozdrowienia w Nowym Roku
dla Ciebie Ewo, Miladoro i Leonie!
P.S.Dzięki Miladoro za pomoc

[Gloinnen]

Utrafiłeś, miszo, tym wierszem, w moje dzisiejsze stany mentalne.

Krainy ciągłych złudzeń i mylnych obliczeń,
z fałszywej geometrii zaplątaną kreską,
karkołomnych domysłów, niespodzianych potknięć,
oraz bolesnych cięgów zbieranych zbyt często.

Samo życie.
Człowiek jest w gruncie rzeczy (mówię generalnie) naiwnym idiotą. I chociaż płaci za to słono, lubi się tymi złudzeniami karmić, liczy, liczy i liczy aż do przeliczenia się, popełnia błędy i cierpi.

nieczytelny stenogram życia drobnych kropel.

Tu bym trochę uprościła konstrukcję:

"nieczytelny stenogram życia; drobne krople."

Ale w ogóle bardzo ładna ta metafora.

Podłe myśli, jak muchy, do światła się zlecą
i zdobędą królestwo - maleńką Utopię.

Czy muchy lecą do światła?

Ale ładna pointa.

Każdy ma swoją "maleńką Utopię", którą nieustannie traci i odbudowuje na nowo.



Glo.

[JSK]

Już pisałem Ci gdzieś, że lubię Cię czytać?

[misza]

Diabli wiedzą, Gloinnen, czy muchy tylko przy świetle mocno przeszkadzają.
Te mendy bywają wielce natrętne, podobnie jak złe myśli.
Nad Twoimi sugestiami, oczywiście, pomyślę.
Dzięki za zainteresowanie i (jak zwykle) wnikliwy komentarz.
Serdecznie pozdrawiam wszystkich mieszkańców Eressei:rosa:

Tak, tak, panie Janie Stanisławie! My to się natykamy
na siebie, co rusz. I ja się z tego powodu
bardzo cieszę. Pozdrawiam mocno