Od czasu do czasu

[Alek Osiński]

Powietrze na Cimetiere monumental de Rouen skażone
jest wszechobecną wilgocią, trudno jednak zarzucić zaniedbanie
zarządcy. Mimo, że ład każdego kroku graniczy z ruiną, zieleń
pręży się z szacunkiem, gdy w odwiedziny do niewidzialnego
narratora przychodzi Pani Bovary.

Nikt się jednak nie pali, żeby jej szepnąć, gdzie powinna szukać.
Przyjaciele błękitu i różu, zajęci są plątaniem ścieżek, kusząc
odzianych w białe szaty młodzieńców kamiennymi ramionami
boskich matek. Kobiety o oczach pokrytych światłoczułą błoną,

wiecznie o włos tylko odległe od życia, oddają się w uniesieniu
ich anielskiej cierpliwości, usta jednak pozostają zamknięte
jak gardła gołębi, których młode opuściły gniazda. Bez wzbudzeń,
lecz w pełni zrozumienia, nekropolię serc wskrzesić jest zdolna

już jedynie Izis, napinając z całej siły tęczowy łuk, w zdumieniu
jak szybko można się zapomnieć, mając przed oczami człowieka.

[eka]

Świetne wejście w uczuciową ( i fizyczną) architekturę zamkniętą w kultach oraz literackich fikcjach. A pod tłem historie ludzi, które się z nimi utożsamiają, nekropolia serc - ładne.
Izis, matka płodności, ta która zebrała poćwiartowane cząstki ciała męża-brata, jak najbardziej tu pasuje.

Piękne:

usta jednak pozostają zamknięte
jak gardła gołębi, których młode opuściły gniazda.

[Marcin Sztelak]

Świetny, narracyjny wiersz, można długo w nim poszukiwać i co lepsze odnajdywać...

Pozdrawiam.

[Leszek Sobeczko]

Bovary - pali, niedokładny, ale w tak bliskiej odległości daję się odczuć

można się zapomnieć, mając przed oczami człowieka.

nie tylko można się zapomnieć, ale i o wiele więcej; mnie 'człowiek' kojarzy się z zawodem

dobry wiersz

pozdrawiam

[Hosanna]

ja jak najczęściej Twoich - nie rozumiem
i jak prawie zawsze coś dla siebie jednak znajdę
coś co nazywam poezją

robią na mnie wrażenie np te kobiety odległe o włos od życia
które oddają się w anielskiej cierpliwości

o włos od czegoś co Ty nazwałbyś życiem bo przecież w świadomości powszechnej one żyją
więc co Ty uznałeś za niezbędny aspekt życia
ten którego one już nie sięgają choć są o krok

Isis zapominająca się wobec człowieka zdumiewająco szybko
ale zapomina się zbyt prędko napinając w gniewie łuk'
czy może z pożądania albo autor raczy wiedzieć czego ?

[em_]

Dobra całość,
a najlepsza puenta

[Halina S]

Dla mnie tego typu wiersze, to zawsze wyzwanie:) muszę czytać kilka razy, aby wszystko ogarnąć, ale warto.


Ostatnie dwa wersy wspaniałe

[Alek Osiński]

czy może z pożądania albo autor raczy wiedzieć czego ?

Ja tylko obserwuję Hosanno. Pobudki tego czemu akurat
tak, a nie inaczej, chcą, żeby je odbierać obserwowane postaci
i dla mnie są często niejasne...

Dzięki Wszystkim za uwagi i refleksje...