w nocnej głuszy

[Napoleon North]

fala za falą pulsuje tafla
na bezchmurnym niebie
zadrżały ludzkie ostępy
przygięte do ziemi
sępimi oczyma i posępną myślą
zakotwicząną na przystani
ostatniej z możliwych

na twarzy zakrada się ironia
wygina usta w przypływie niewiedzy
zasmakowała doku
może być granitową kotwicą
u boku grabarza

a może tak Ikarowym lotem
przeciąć cumy i uwolnić motyla?

[eka]

ironia
(...)
zasmakowała doku
może być granitową kotwicą
u boku grabarza

a może tak Ikarowym lotem
przeciąć cumy i uwolnić motyla?

Bardzo dobre obrazowanie tego, jak ironia pustoszy doznawanie świata, zubaża.