widzimy się w metaforach luster

[em_]

przestałeś wspominać o bólu
- ból wisi w powietrzu

przestałeś nakreślać nagość

wytrąciła się z ciał jak litery ze słowa
- nie znaczy nic

ktoś nauczył milczenie mówić -
nazywa po imieniu wszystko co jest martwe

bez sensu że białe nie jest czarne
że białe nie jest
białe

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry wiersz, chociaż zdecydowanie pesymistyczny, ocierający się o mroczność. Dla mnie zwrotka ostatnia lekko przekombinowana, ja zostawiłbym coś w stylu: białe wciąż nie jest białe.

Pozdrawiam.

[eka]

Bardzo...

Słowa gubią litery, milczenie zdolne tylko określać martwy związek, choć w dalekich lustrach pozostał nieokreślony kształt tego, co było.
Do tego stopnia rozmazany, że traci wszystkie właściwości, jak biel w poincie, nawet na relatywizm.

Znakomita wersyfikacja i mocny sposób opisu etapu. Jakby w gęstej mgle zarys czegoś, czego nie rozpoznaje nasz umysł, nie potrafi go przyłożyć nawet do wyobraźni.
Em_ - szacun.

[Bożena]

przestałeś nakreślać nagość

wytrąciła się z ciał jak litery ze słowa
- nie znaczy nic

- myślę, że słowo- wytrąciła jest niefortunne w zamyśle do tekstu- chociaż koresponduje z literami- więc do przemyślenia

pozdrawiam

[ELKA]

Bardzo dużo treści w tych wersach, które zatrzymują i wdzierają się do świadomości... jak ja lubię być zmuszana do myślenia.

ktoś nauczył milczenie mówić -
nazywa po imieniu wszystko co jest martwe

To zabieram, chociaż i tak będę wracała do tego wiersza, oczarowana całością.

Pozdrawiam.elka.

[Halina S]

Jakby obojętność... brak znaczeń. wtedy również pustka.
Świetny wiersz
pozdrawiam.

[emcek]

no cóż, metaforycznie pięknie

[lczerwosz]

przestałeś wspominać o bólu
- ból wisi w powietrzu

przestałeś nakreślać nagość

wytrąciła się z ciał jak litery ze słowa
- nie znaczy nic

ktoś nauczył milczenie mówić -
nazywa po imieniu wszystko co jest martwe

bez sensu że białe nie jest czarne
że białe nie jest
białe

Czy z biegiem lat aż tak zmieniamy postrzeganie świata. Przecież zaprzeczamy sobie, jak to możliwe, dozwolone wręcz. Milczenie w pewnym wieku nie powinno się odzywać, skoro milczało już tyle lat, to niech tak będzie już do końca.

Bardzo w zgodzie z moim postrzeganiem świata, aż dziwie sie, że to nie mój własny wiersz. Bardzo zazdroszczę, że go napisałaś, a nie ja. I tak świetnie napisałaś.
Wcześniej już inni wskazali na najlepsze kąski, nie będę powtarzać. Jeśli mogę, to nie powtarzałbym słowa ból, bo wiadomo, co wisi w powietrzu.

[Alek Osiński]

Już sam tytuł jest piękny. Wiersz mu nie ustępuje,
mimo że przesłanie jednak posępne.

Przedostatnia stroka tylko jak dla mnie słabsza,
a właściwie to nawet wiersz wydaje mi się lepszy
bez niej

[em_]

Dziękuję wszystkim za komentarze.
Pozdrawiam