Innych nie mam

[Leszek Sobeczko]

Trzy głosy we mnie. Nic tylko czerpać
garściami. Czwarty szykuje kanapki do pracy
i zapewnia: dobrze jest jak jest. W tym czasie
drugi, jak ma w zwyczaju, kusi trzeciego.
Stawia na swoim, że dna dnia nie widać.

Swędzą stopy, płoną oczy pod taflą czerwieni.
Wszyscy jesteśmy zanurzeni, poza pierwszym,
najstarszym z głosów. Czuwa pierwotny, dziecięcy,
naiwny. Mimo pięciu krzyżyków z okładem
mogę mu ufać, jeszcze nie zawiódł. Trzyma wartę
przy zepsutych zabawkach i nuci szum,
z którego wyszliśmy. Aniele mój.

[Marcin Sztelak]

To piękny wiersz, wielogłosowy można powiedzieć o przemijaniu, pogodnym, pogodzonym ze sobą, może dzięki bagażowi ciepłych wspomnień.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Jak dla mnie na duży plus. To "Aniele mój" na koniec
pięknie wybrzmiewa, jak pocałunek do snu...

Pozdrawiam

[Leszek Sobeczko]

Marcin, Alek - dziękuję i pozdrawiam

[em_]

Zdecydowanie najlepsze zakończenie - zabieram

[Podróżniczka]

O , tak, zakończenie jest najlepsze.

[Leszek Sobeczko]

em_
podróżniczka
dziękuję

pozdrawiam

[Ewa Włodek]

głosy - rodzina w komplecie. A w ich relacjach - mimo szumów - spokój. Anioł czuwa?

Poczytałam z przyjemnością i w zadumie.
Pozdrawiam mocno
Ewa

[Leszek Sobeczko]

Ewo - dziękuję za pozytywny odbiór

pozdrawiam serdecznie z : )

[Alga]

Po raz kolejny, wielka przyjemność z czytania. Spójny przekonujący obraz, minimum słów, maksimum treści. I jakiej!

Pozdrawiam