pa

[ELKA]

Mężczyzna też nie robot i ma uczucia skoro codziennie przychodził na spotkania z nią, kiedy tak naprawdę nie musiał, przecież się nie umawiali.

Moim zdaniem, oni lgnęli do siebie, jak ćmy do światła. Nie mógł bajerować, skoro po latach jeszcze pamięta najdrobniejsze szczegóły.

[karolek]

.

[ELKA]

Ja o ''pa'', a Ty?

[lczerwosz]

Odeszliśmy w małą sprzeczkę męsko-damską.
Ale jedna sprawa leży wszak u podstaw. Czym jest ta relacja w małym domku dla tej pary, dla każdego z nich. Bo jeśli to najważniejsza sprawa w ich życiu, to reszta się nie liczy. I przaśny anturaż, i ograniczenia czasowe, nerwowość czy wręcz popłoch. Ani sprowadzenie spraw do jednego mianownika.

[karolek]

.

[lczerwosz]

Ale jaka tam sprzeczka, przecież to kulturalna dyskusja.

Na szybkie ruchanko sobie chodzić codziennie

A jeśli to był jedyny czas w ich życiu, kiedy mogli, co mogli i ani minuty, ani metra więcej.

[ELKA]

Pewnie, że dyskusja i tak ją odbieram. Przecież wymieniamy się odczuciami...

Karolku, gdyby ten okruch zaczął się od '' spotykamy się zawsze w tym samym miejscu...' mogłabym myśleć różnie, ale to ''spotykaliśmy się...'' czyli on pamięta, zostało to w nim więc musiało mu zależeć. Zaznaczam, to moje odczucia, autor mógł mieć zupełnie inne.

[karolek]

.

[lczerwosz]

Ale Karolku, Tobie i Elce bardzo dziękuje za tę rozmowę. Dla mnie nagroda, raczej niezasłużona, za ten okruch. Dziękuję.


Co było dalej z ta parą okruch nie mówi. Wypada pewnie kiedyś napisać. Jako dalszy ciąg. Ale sie pewnie nie spodoba ze względu na decyzje ludzkie, jak i ich opisanie. Ale zobaczymy.

[karolek]

.