Nie chciał strzelać

[Halina S]

Okno od północy. Na parapecie klatka.
Staś kochał ptaki, więc jest kanarek.
Obok ona. W jeden punkt na końcu ulicy
wpatrzona. Codziennie za szybą ją widzę.

Życie podobno biegnie naprzód.
Kobieta cofa się, wspomina.
Wiatr porywisty i śnieg - zima.
Ta noc, ciemna jak nigdy przedtem.
Za głośne dźwięki! Syren echem...

Nie chcą umilknąć! To nadal trwa.

Spojrzeniem, które boli każdego dnia
obrazy w sepii zatrzymuje. Tu -
miał dwa latka, w złotej ramce
ze świecą - komunia. Wszędzie zdjęcia!

Ostatnie największe, oparte pod ścianą - Staś
w mundurze. Na czystym jak śnieg obrusie
leży orzełek, z czerwonordzawą plamą.

Czeka, jak zawsze przy oknie.
Znów przesiąkły bandaże. Odkrywa.
(Twarz przytula do dłoni)

M. Frasobliwa.



/wiersz związany w wydarzeniami na wybrzeżu w 1970r. Staś - Stanisław Nadratowski/

[Alek Osiński]

Na pewno cenny wiersz, cenny dla pielęgnowania pamięci
tej najbardziej wartościowej i najbardziej bolesnej.

Jeśli miałbym szukać jego słabej strony, to wydaje mi się,
że jest nią zbytnia przewidywalność, to znaczy, że używasz
dosyć przewidywalnych przy takim temacie, atrybutów,
a osobiście cenię akurat element zaskoczenia.

Ale to tak z subiektywnego punktu widzenia,

a przy okazji wydaje mi się, że lepiej brzmi "oparte o ścianę"...

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Wiersz, który, że tak się wyrażę zadbał o pamięć, liryczny i smutny, być może nieco przewidywalny, ale czy życie takie najczęściej nie jest.

Pozdrawiam.

[Halina S]

dziękuję bardzo za komentarze. Co do 'oparte, pod ścianą' jeszcze się zastanowię, miałam tu cos więcej na myśli.

pozdrawiam serdecznie.

[Ewa Włodek]

poczytałam z uwagą. Wiersz jest na swój sposób ciekawy. To swego rodzaju memento, więc - ważny, jako kawałek historii, a także jako "kawałek" historii jednej rodziny i coś na kształt studium przeżyć matki.
Co do formy - odbieram ja jak stylizację na niektóre wiersze z Międzywojnia; jest w tym wierszu "melodia", rytm, szczególnie, gdy się go próbuje odczytać głośno.

Pozdrawiam serdecznie
Ewa

[Mirek]

Miałem niewiele lat ... niewiele pamiętam, wiem że wtedy nic nie rozumiałem ... potem była złość
całkiem nie tak dawno poszedłem z córką do kona na film o wypadkach na wybrzeżu ... oboje byliśmy przerażeni
ważny wiersz

[Henryk VIII]

Wiersz - tren. Jest i retrospekcja ( dzieciństwo, kochał ptaki) , jest trwałość pamięci:fotografie. Wreszcie jest to , co najważniejsze - wyrażenie słowami tego, że pomimo przemijalności, są ludzie, sprawy, wspomnienia nieprzemijalne. Myślę, że Mirek ujął trafnym określeniem ten utwór: to ważny wiersz.

[Halina S]

Dziekuję Państwu serdecznie za komentarze i czytanie. Pozdrawiam ciepło i z wdzięcznością:)

[anastazja]

Czeka, jak zawsze przy oknie.
Znów przesiąkły bandaże.

Potrzebne są takie wiersze, choć niosą smutek i śmierć. Z godnością do takich słów chylę głowę -pozdrawiam.

[ELKA]

Potrzebne są takie wiersze, choć niosą smutek i śmierć. Z godnością do takich słów chylę głowę

Całym sercem się pod tymi słowami podpisuję. Trafiasz Halinko dokładnie w moje klimaty, dziękuję Ci za to. Uwielbiam czytać i widzieć.

Pozdrawiam.elka.