z cyklu "Powrót do miasta"

[Lucile]

Zdjęcie2413 kopia.jpg

stary kościółek św. Katarzyny w Nowym Targu,
pastel, akryl na płótnie

[Gorgiasz]

Wspaniale wyszła wieża z prawej strony; zapewne dzięki temu, iż jest cieńsza na dole, przez co nabiera swoistej osobowości i autonomiczności. Wraz z podległym jej murem, który jakoś ciekawie zakręca, łamiąc sztywne prawa perspektywy, sprawia wrażenie zaangażowanego obrońcy kościoła, przeciwstawiając i odgradzając go od pierwszego planu, mogącego symbolizować zewnętrzny świat obserwatora. Dobra kompozycja i piękne światło, przebijające w górnej partii nieba, które jednak mogłoby być nieco mocniejsze, celem podkreślenia kontrastu. Mam tylko zastrzeżenia do małej wieżyczki na dachu, wygląda, jakby była zlokalizowana poza nim, a powinna z niego wyrastać. Chyba, że rzeczywiście tak właśnie jest, ale wygląda to trochę nienaturalnie.

[Lucile]

Gorgiaszu,
bardzo mi się podoba Twoje uważne, wnikliwe i takie kompletne patrzenie i odczytywanie moich prac, zarówno "płodów" pędzla, jak i pióra - dziękuję
Szczególnie cieszy mnie to, że zauważyłeś i zwróciłeś uwagę na

Dobra kompozycja i piękne światło, przebijające w górnej partii nieba, które jednak mogłoby być nieco mocniejsze, celem podkreślenia kontrastu.

Bardzo mi na tej przejrzystej lekkości zależało. Malowanie nieba, to jest to, co wciąga mnie coraz bardziej.
Szukam swojego sposobu, widzę go nawet "w sobie", jednak to bardzo trudne i - niestety - wątpię, czy mnie, amatorce z bożej łaski, kiedykolwiek uda się do niego chociażby zbliżyć
Ale, oczywiście, nie poddaję się. W końcu płynie w moich żyłach góralska krew!
Chociaż, z drugiej strony, widząc, jak - póki co - "skończył pewien uzer naszego Pięterka", nie jestem pewna, czy powinnam o tym wspominać.

Z okazji wczorajszego dnia kota, składam Twojemu awatarowi życzenia miłego mruczenia z pełnym brzuszkiem
z pozdrowieniem od
Lu cile

PS.
nie mogę odmówić sobie przyjemności jeszcze jednego cytatu

Wspaniale wyszła wieża z prawej strony; zapewne dzięki temu, iż jest cieńsza na dole, przez co nabiera swoistej osobowości i autonomiczności. Wraz z podległym jej murem, który jakoś ciekawie zakręca, łamiąc sztywne prawa perspektywy, sprawia wrażenie zaangażowanego obrońcy kościoła, przeciwstawiając i odgradzając go od pierwszego planu, mogącego symbolizować zewnętrzny świat obserwatora.

Zobaczyłeś to, na czym mi zależało. Miło mi, bardzo dziękuję.
Odnośnie niefortunnego przedstawienia wieżyczki. Umiejscowiona jest z drugiej strony dachu i, co prawda - to prawda, nie bardzo umiałam sobie z nią poradzić

I jeszcze jedno - z rosnącą ciekawością czekam na Twoją pracę
L.

[eka]

Personifikujesz światy... bardzo mi się ten zabieg podoba.

[Lucile]

Personifikujesz światy... bardzo mi się ten zabieg podoba.

Eko, ogromnie mi miło, że zobaczyłaś to, co usiłuję przekazać.
Jestem wdzięczna za te słowa
Dziękuję i ślę serdeczności
Lu

[eka]

To tylko Twoja zasługa i dla Ciebie wyrazy mojego podziwu.

[Liliana]

Z niezmiennym podziwem, Liliana

[ELKA]

Lucile, Ty utalentowana kobieto, szalejesz po tych moich zmysłach i doznaniach, a przecież wiesz, jak wrażliwa jestem na piękno... dziękuję.

Pozdrawiam.elka.

[lczerwosz]

Byłem w Nowym Targu i widziałem je, chodzą codziennie przed wieczorem, zawsze razem, wzdłuż muru.

[datura]

podoba mi się to mistyczne światło:)