na szczęście zaczął padać deszcz

[Alga]

pierwszy rozejm. bo kapsel od chudego Bartka
podrasowany skręcał, nie było szans. przegrałem.
nie lubiliśmy dziewczyn. ale nas ciągnęły.
nad wodę, na łąkę, do swych ciepłych miejsc.

na tamtym pomoście zmówiliśmy sobie listę celów.
trzy minuty pod wodą miały ją zaklepać.
brak stopera nie szkodził, liczyliśmy chęci.
wykasłując wstyd siedziałem przy kaflowym piecu
wyprostowany. strach odpadał zimnymi kroplami.
było pewne, że teraz uda nam się wszystko.

poza jednym.

zgarbiony nad pojedynczym odbiciem stóp w wodzie
liczę do trzech minut. zaciskam szczypiące powieki.

[Bożena]

może takie samo zaklęcia spełnią się, nigdy nie wiadomo- peel przygnieciony ciężarem wspomnień i trosk- może dobrze, że zaczął padać deszcz- deszcz przynosi nowe nadzieje- podoba mi sie wiersz- pozdrawiam

[Alek Osiński]

tytuł świetny, jeśli chodzi o wiersz,
to 2 pierwsze wersy wydają mi się
trochę z innej historii, za to kiedy czytam
od "nie lubiliśmy dziewczyn..." to tekst
fajnie się układa pod kątem
syndromu utraconego dzieciństwa"

ze szczypiącymi powiekami w finale

na miarę wieku. Pozdrawiam

[eka]

Czytam niemal śmierć bohaterki, a przynajmniej metaforycznie.
Dobry wiersz.
I w nietypowej dla Ciebie stylistyce.

[Mirek]

spodziewałem się tragicznego finału ... fajnie że się pomyliłem
wciągną mnie z obcasami

[coobus]

Wspomnienie, które jest traumą. Wspomnienie czegoś, co zaważyło na całym życiu. I coś niedopowiedzianego, gdy deszcz maskuje wilgotność powiek. Młodzieńcze pewność siebie skonfrontowana z rzeczywistością. Uruchamiam tu swoją wyobraźnię. I za to ten wiersz cenię, że zmusza mnie do tego. I że dociera.

[Alga]

Bożeno, Alku - dziękuję za pozytywny odbiór.

Eko, cieszę się, że inny, ale nie gorszy. Bohaterami początkowo jest dwóch chłopców. Bohaterki, jako takiej, nie ma.

Mirku, jest tam swoista tragedia Piotrusia... cieszę się, że nie zawiódł.

Coobus - cieszę się bardzo z takiego Twojego odbioru. Że coś tam w nas uruchamia.

Bardzo dziękuję za czytanie i Wasze wrażenia.

Pozdrawiam