żywot astronauty

[Napoleon North]

na oparach sił
łyse opony
zatkany wydech
garaż w stanie spoczynku
czad pieści płuca
gdy usuwasz się na doczesności

aby potem wstać
jedno wybite okono
wrócił duch

i chociaż ciągle kłamiesz
chęci dokopania nie zatrzymasz
tak dla potomności

[tabakiera]

Czyżby to był tekst o próbie samobójczej i chęci istnienia, bo przecież istnieje instynkt samozachowawczy?

Dwie pierwsze strofy kupuję, trzecia z lekka odstaje albo jej nie rozumiem.

[alchemik]

Próbuję skonfrontować tytuł z treścią wiersza.

Mógłbym się przychylić do interpretacji tabakiery, ale myślę, że to nie o samobójstwo chodzi, tylko o złą toksyczną miłość. Raczej zabójstwo, przez zamkniecie w zaczadzialym pomieszczeniu.
Zaczadziały tą miłością umysł wciąż orbituje wokół obiektu, który uważa za swoją planetę.
Może tylko przypadek - wybite okno, pozwala zaczerpnąć tchu

Mam wrażenie, że astronauta uwolnił się od grawitacji, albo bezpiecznie wylądował.
Na łysych oponach (sic)

Trochę pomieszane te metafory, ale to wcale nie jest złe.

Trzecia zwrotka, choć rozumiem jej emocjonalny sens, jednak odstaje, moim zdaniem, od reszty wiersza.
Wydaje się, pod względem zapisu, z innej bajki.

Jurek

[Alga]

Mnie nie do końca przekonuje mieszanie obrazów, odczyt tabakiery jest mi bliższy niż alchemika, a co do 3 strofoidy mam podobne wrażenia, a na pewno usunęłabym jedno "o" z okno".

Pozdrawiam