spacer z szamanem

[P.A.R.]

spacer z szamanem







a kiedy się już bruzdy rozpiszą po polach
dyrygenci przestworzy schwycą larw batutę
gdy zapachy przedwczesne tylko jutrznię wołać
jak pszczoły miododajne o zroszony bukiet

kiedy dni nas dopadną kwitnącej leszczyny
niedomyślnie bez sensu porzucimy skórę
by się jeszcze zdarzyło w jednej jednej chwili
z łez zawiesić na wargach prastary amulet

i popłynąć jak kłoda wśród bobrów żeremi
bezcieleśnie bezwolnie niczym wierzba płaczka
aby czas co nam zakwitł mógł się znowu spełnić
zanim cicho bez słowa pąki zrzuci szafarz



Łódź.12.03.2016.

[Leon Gutner]

Oprócz jednego zdania nic więcej nie powiem .
A zdanie brzmi - znakomity wiersz który nastroił mi całą sobotę a chociażby amuletem prastarym zawieszonym na wargach.

Z wielkim uznaniem L.G.

[Halina S]

Wspaniały! Bardzo, bardzo mi się podoba.

zanim pąki strąci szafarz... płyńmy, bądźmy wiosną, rozkwitajmy:)

[tabakiera]

Zgadzam się z przedmówcami.
Znakomity, spokojny wiersz o przejściu na drugą stronę.

[alchemik]

Szaman to magiczne wnętrze poety.
Nastrojone na naturę, która jest żywa, nawet jeśli nieożywiona.
Wszystko jest żywe, bo posiada swoją duszę w nas samych.

Umieranie, odchodzenie, aby mogło narodzić się nowe.
Czy w takim razie śmierć istnieje naprawdę?
Można nazwać ją zimą, siostrą wiosny.
Bliską siostrą.

Coraz bardziej zakochuję się w twoich wierszach, P.A.R..

J.E.S.