idzie raczek nieboraczek

[jaskółka]

na kogo wpadnie tego bęc...

wychodzą z kawiarenki stoliki i krzesła - wiosna
liczy wracające do drzew ptaki
i chemiczne krople użyźniające życie

marzenia przycichły
by tak uśmiechem rozchmurzyć słońce
raz jeszcze

na korytarzu kroki dziewczyny - a raczej
motyla na szpilkach

ona ma to za sobą
dziś uczy się chować lęk
w zielonych tęczówkach

[tabakiera]

"Motyl na szpilkach" - świetna wieloznaczność.
Temat bardzo bolesny, więc trudno o komentarz z dystansem zwłaszcza, że jestem w miarę na gorąco po filmie "Chemia", a i przypadków raczyska wokół mnie sporo...

Bardzo dobra gra skojarzeń z dziecięcymi rymowankami w tytule i pierwszym wersie.
Zastanawiam się tylko nad usunięciem:
"ona ma to za sobą",
ale ja mam tendencję do cięć, więc tylko rzucam pomysł, ewentualnie do rozważenia.

[eka]

na kogo wpadnie tego bęc...

wychodzą z kawiarenki stoliki i krzesła - wiosna
liczy wracające do drzew ptaki
i (...) krople użyźniające życie

marzenia przycichły
by tak uśmiechem rozchmurzyć słońce
raz jeszcze

na korytarzu kroki (...) motyla na szpilkach

ona ma to za sobą
dziś uczy się chować lęk
w zielonych tęczówkach

Uśmiech smutku. Z nadzieją.
Wdzięczny, łagodny przekaz. Przemijanie, ale dobrze dla przyszłości, że peelka chowa lęk.
Daje sobie szansę.
Słów w nawiasach bym się pozbyła. Łzy oczywiście należą do chemii, ale tutaj ona (chemia) psuje liryczność przekazu, a że chodzi o dziewczynę - tłumaczyć nie trzeba.
Podoba mi się ten wiersz.

[Halina S]

wiersz do mnie 'gada' i faktycznie temat msz ujęty jak należy, jesli 'ona ma to za sobą'.

ale z powodów czysto osobistych, tytuł mnie po prostu odrzuca

nigdy nie nazwę go 'raczek - nieboraczek'
a wręcz mam pełne usta nienawistnych słów!

pozdrawiam serdecznie

[Niedzisiejszy]

Rak to jedna z najbardziej bezwzględnych chorób, ponieważ atakuje osoby, które zupełnie się tego nie spodziewają, i tak naprawdę nie wiemy jak się tworzy. Przez nią życie wielu osób się rujnuje, rozpadają się rodziny, razem z kroplami chemii przelewają się ogromne ilości pieniędzy potrzebne na leczenie, a zegar tak niemiłosiernie odmierza czas do ostatniej chwili bólu, ostatniego spojrzenia, ostatniego uderzenia serca. Kilka lat temu w mojej miejscowości zmarło na niego 5 osób !!!! A to normalna, wiejska miejscowość, gdzie jest dużo osób, które żyją na naturalnym, swojskim jedzeniu, bez jakiś większych nałogów.
Oczywiście wielu osobom udało się wyjść z raka, i żyją dalej, oczywiście z traumą tych strasznych dni, które zostaną już w pamięci na zawsze. Polecam Ci, jak i innym czytelnikom piękny film oparty na powieści Johna Greena p.t.: "Gwiazd naszych Wina", który opowiada o pięknie Miłości, która rozkwitła między dwiema osobami chorymi na raka, a które mimo to potrafiły przeżyć najpiękniejsze chwile w swoimi życiu, i poznać smak prawdziwej Miłości.
Gratuluje pięknego wiersza, i życzę, by nigdy nie trafił na Ciebie, ani na żadnego z czytelników ten raczek, i by nigdy oczy żadnego z Nas nie musiały być pełne strachu przed jego kolegą - kostuchą.
Pozdrawiam

[jaskółka]

Dziękuję za czytanie i odpowiedź !