za-czarowany

[Pier]

zabiorę ciebie na wycieczkę
po najjaśniejszej stronie drżenia
wszak ty miłością moją jesteś
za twoje ciepło i marzenia

więc wyczaruję z kapelusza
gwiazdy co burze obłaskawią
ozdobię nimi twoją duszę
szczęśliwą życiem i zabawą

wiatrom nakażę wiać gdy trzeba
cieniom i słońcu się pogodzić
a nam pozwolę się już nie bać
że nie będziemy wiecznie młodzi

lecz nawet jeśli nas nie będzie
zabraknie czasu lub natchnienia
będę cię kochał jeszcze więcej
za twoje ciepło i marzenia

[ELKA]

Ty to umiesz pisać o miłości...

[Halina S]

ciepły, szczery i pełen czułości

z przyjemnością czytałam

[Nicol]

urodziwe dziełko

[tabakiera]

Jest tu szczerość i wiara w prawdziwe, głębokie uczucie.
Jednak, jak na mój gust, z lekka naiwny to wiersz. Ot, taka rymowanka z niekiedy dokładnymi i oklepanymi rymami typu:
"natchnienia - marzenia".
Nie twierdzę, że nie jest urokliwie, ale od Poezji przez wielkie "P" oczekuję troszkę więcej,
pozdrawiam.

[Pier]

alez ja nie mam ambicji pisać poezji wielkimi literami... dla mnie powinna wzruszać, czasem nawet prostotą.. poezja to nie tylko stosy tomików, zalegajacych w księgarniach ,tytułwanych wielkimi literami... dla mnie ,zwykłego murarza, to takowoz proste rymy , które potrafią choc na chwilę dotknac człowieka... ale ja sie mogę mylić - wszak nie znam się na tym wcale:))

[lczerwosz]

Trochę bym jednak pokwękał w ślad za Tabakierą, ale

[Leon Gutner]

Szkoda .
Ambicje trzeba mieć .
Ułatwiają wiele spraw w życiu .
Wiersz natomiast bardzo Leonowi przypadł do gustu .
Lubię taką zasadniczą, podszytą liryką, nieskomplikowaną poetykę .

Z przyjemnością L.G.

[Pier]

Leonie ja nie napisalem że nie mam ambicji a jedynie że nie mam ambicji pisać tej wielkimi lieterami z rozumieniu dzisiejszych elit literackich...

[skaranie boskie]

Z jednej strony, nie sposób się nie zgodzić z Tabakierą, z drugiej zaś, z Autorem.
Dla mnie wiersz jest. Czy górnolotny? Nie odpowiem.
Powiem jedynie, że jest z gatunku tych trafiających w czułe miejsca.
Prosty, naiwny, nieco wyświechtany, a przecież... Coś w nim jest.
Zastanawiam się, czy utrata znaczenia poezji we współczesnej sztuce, jej deprecjacja, nie jest właśnie wynikiem prób wysublimowania gatunku, zamknięcia go przed odbiorcą szukającym w sztuce odbicia własnych doświadczeń, wrażeń i rozterek. Ale to już temat na oddzielną dyskusję.
Tu dodam tylko, że mi się ten dziewięciozgłoskowiec spodobał. Przemówił tematyką, ujął prostotą przekazu. Niech takim zostanie.