genesis

[Henryk VIII]

Witaj,
tekst robi wrażenie. Chciałoby się powiedzieć: oto świat, oto człowiek, oto kobieta... I dalej - zapytać o to, czemu coś boli, zapytać o pory dnia, o cykle pór roku. Piszesz:" najtrudniejsza jest jasność"... Pewnie tak.
Gratuluję bardzo dobrego wiersza

[alchemik]

Izo, jedno zastrzeżenie merytoryczne!
Stuletnie akacje nie kiełkują.

Przepraszam za moją racjonalizację poezji.

W zasadzie powinno być

później kolejny raz pączkują stuletnie akacje

Oczywiście możemy na siłę zastosować licentia poetica i nazwać pączkowanie kiełkowaniem liści.
Ale, moim zdaniem, to byłoby nadużycie.
No, chyba że to metafora cyklicznego zmartwychwstania, corocznego odradzania się starych drzew, starych idei i starych ludzi.
Choć kiełki są tylko na początku.
Kiełek to idea początku.
Początku ponad początkami.

Twój Jurek.

[she]

Coobusie, Henryku - dziękuję serdecznie!

Jurku - nie racjonalizuj To celowa, świadoma treść. Stwarzam gotowy produkt w kilka minut, tylko te baby są problematyczne

[alchemik]

A Ty to co?
Nie baba przypadkiem?

W dodatku taka, co potrafi facetowi zaleźć kiełkiem za skórę.

[Marcin Sztelak]

Bardzo klimatyczny wiersz, o stwarzaniu, codziennym takim jakie jest, z niedoskonałościami - doskonałymi.

Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

zające wychylają filuternie łebki zza krzaków

Całkiem zgrabnie udało Ci się wkręcić ową filuterność w poważny tekst.
Tylko, czy na pewno powinna się była pojawić?
Skoro zwróciłem na nią uwagę, to znaczy, że w jakiś sposób odstaje od całości.
Ale, co tam! Bóg stworzył ropuchę, a to o wiele poważniejsze i w ogóle nie filuterne niedopatrzenie.

[she]

Przepraszam, że dopiero teraz - ale naprawdę bardzo serdecznie dziękuję Marcinie i Skaranie za czytanie i wpis
Pozdrawiam.