nie raz nie dwa

[jaskółka]

uderzył
jak dzwon


ogłuchło miasteczko
na krzyk jaskółki i strach w jej oczach

i wrzało niczym trutnie w ulu
dziwaczka wariatka pomylona


kiedy szła
niosąc niebieski parasol

jedyne niebo
nad piekłem

[eka]

kiedy szła
niosąc niebieski parasol

jedyne niebo
nad piekłem

Sugestywny obraz w metaforze.

Ale dlaczego piorun uderzył nie raz nie dwa i czemu na krzyk jaskółki ogłuchło miasteczko trutni - nie wiem. Burza, wręcz apokalipsa jeśli bohaterowie w piekle, to skutek sytuacji zaledwie zapowiadanej.

miasteczko
(...)
i wrzało niczym trutnie w ulu

Coś mi tu nie gra. Miasteczko wrzało niczym trutnie - chyba użyta liczba pojedyncza w porównana do mnogiej.
Ale może to subiektywne wrażenie.

Interesujący wiersz, Jaskółko.
Masz talent.

[Alek Osiński]

Trochę tutaj chaosu jednak się wdarło,
a przecież lot jaskółki jest tak precyzyjny
i świadomy. Osobiście zaczął bym ten wiersz
budować od czterech ostatnich wersów,
dobrych, ale to rzecz jasna subiektywizm...

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Faktycznie wiersz jest nieco chaotyczny, należałoby go dopracować, bo nader ciekawy, również przez niedopowiedzenie i pewne wyrwanie z nieznanego czytelnikowi kontekstu.

Pozdrawiam.