jeszcze jutro

[skaranie boskie]

Jeszcze jutro

Zapatrzyłem się w słońce,
zasłuchałem się w cienie -
teraz ciszę zamącę
uciążliwym brzemieniem
doczekań.

Zawiesiłem znaczenia,
zakopałem tradycję -
dzisiaj słowa rozdzieram
w czasy przeszłe i przyszłe,
jak rzeka.

Zamazałem napisy,
zakreśliłem obrazy -
nocą skryję się w ciszy
i przebiorę w karmazyn
przedświtów.

Zaszeleszczę listowiem,
zawędruję donikąd -
słowem pustkę dopowiem
i wyrzeknę się przysiąg

z nawyku.



Trento (IT)
24 luty 2016

skaranie boskie

[Leon Gutner]

Cicha woda brzegi rwie .
Jestem ciekawy ile takich wspaniałych linijek i niespodziewanych form trzymasz w zanadrzu .
Nie ma tu miejsca do którego mógłbym się przyczepić .
Łykam jak czerwone - w całości .
I coś czuję ze to mój - twój wiersz tego wieczoru .

Z uznaniem L.G.

[Gorgiasz]

Rzeczywiście, bardzo dobre. Płynne, liryczne, nastrojowe. Jakby samo się czytało.
I czepiać się nie ma czego.

[Patka]

Dwie uwagi:

ujednoliciłabym zapis tytułu, bo raz masz od wielkiej litery, raz od małej.
wyrzuciłabym wielokropek, i tak masz większą przerwę między przedostatnim a ostatnim wersem, to wystarczy.

Reszta ok.

Pozdrawiam
Patka

[skaranie boskie]

Patko, tytuł jest zapisany zgodnie z konwencją utworu, wielką literą.
Tytuł wątku, to rzecz drugorzędna. Można zmienić, ale nie trzeba.
Z wielokropkiem masz rację. Usunę natentychmiast.
Gorgiaszu i Leonie, dziękuję za łaskotki.

[ELKA]

Uczciwie mówiąc świetnie to napisałeś Skaranie

[skaranie boskie]

Uczciwie dziękuję.

[Patka]

Nie wydaje mi się, by to była rzecz drugorzędna. Ja tu po prostu widzę brak konsekwencji w zapisie.

[eka]

Zapatrzyłem się w słońce,
zasłuchałem się w cienie -
teraz ciszę zamącę
uciążliwym brzemieniem
doczekań.

Zawiesiłem znaczenia,
zakopałem tradycję -
dzisiaj słowa rozdzieram
w czasy przeszłe i przyszłe,
jak rzeka.

Zamazałem napisy,
zakreśliłem obrazy -
nocą skryję się w ciszy
i przebiorę w karmazyn
przedświtów.

Zaszeleszczę listowiem,
zawędruję donikąd -
słowem pustkę dopowiem
i wyrzeknę się przysiąg...

z nawyku.

-------------
Bardzo udany wiersz, świetna rytmizacja, dużo treści, planów... i to puszczenie oka w poincie.
Tylko w pierwszych dwóch zwrotkach można uwierzyć peelowi, no bo czas teraźniejszy.
Reszta przysiąg z nawyku ląduje w koszu.
Ot przewrotność! Nie można ufać takiemu Podmiotowi.

Nie wiem, jak przyjmiesz propozycję podziału na zwrotki, ale... w sumie to dla mnie tylko opcja. Lepiej się czyta, wędrujący donikąd.

[skaranie boskie]

Podział na zwrotki jest dobrym pomysłem.
Świadczy o tym fakt, że sam też na niego wpadłem.
Ostatecznie nie podzieliłem, nie przyjąłem, nie przysięgałem...
Ot tak, z nawyku.