Ostatnia krucjata

[Marcin Sztelak]

W kwestii wyboru tylko jedna droga,
do końca. Prawdopodobnie nieuniknionego.

Wypłowiałe zdjęcia odbijają przyszłość,
chociaż może to tylko złudzenie,
przedsenne.

Jednak umarli szepczą opowiadając baśnie,
chociaż nie ma szczęśliwych zakończeń.
Czuję przedsmak wolności, bez uwikłań.

Być może gdzieś jeszcze stoją mury Jerozolimy.
Kamień na kamieniu,
słońce spada za nagą górę.

Jednak łzy, więc odchodzę w stronę
nieznanych krain. Tych, które nigdy
nie istniały.

W kwestii wyboru tylko jedna droga,
od początku. Prawdopodobnie nieuniknionego.

[skaranie boskie]

Jednak łzy zbyt słone, więc odchodzę w stronę

Rym wewnętrzny powoduje odejście od formy i zakłóca mi całość.
Nie wiem, czy zamierzony, ale nawet jeśli, to chyba niewskazany.
Reszta ma to coś, co każdy wiersz - jak każda kobieta - mieć powinien, ale nie każdy ma.

[Marcin Sztelak]

Kurde już tyle razy przerabiałem ten wers, że albo osiwieję albo się napije. Ale uwaga słuszna, będę myślał...

Dodano -- 22 mar 2016, 23:58 --

I wymyśliłem, chociaż się nie upieram, że to ostateczna wersja.

[skaranie boskie]

albo osiwieję albo się napije

Szefie, wybierz dwójkę...

[Marcin Sztelak]

No ba. Już wybrałem

[eka]

Krucjata bo... nieuniknioność.
--------------
Wejść do krain nigdy nie zaistniałych? Można? Też tak chcę. Mam ich sporo.
A rymy wewnętrzne w wolnych... jeśli nienachalne, niekiczowate, bardzo lubię.