Hokus - pokus

[Marcin Sztelak]

Rzucam zaklęcia pomiędzy słowami
lub przecinkiem a kropką.
Zbyt wiele znaczeń przytłacza, w szklanej kuli
zamiera przyszłość.

Kiedyś miałem na wyciągnięcie ręki
wszelkie odpowiedzi, jednak świat wypłowiał,
zatracił barwy. Za czarno – białą tęczą
nie ma już skarbów, jedynie rozbity garnek.

Więc układam pasjanse bojąc się zniknąć.
Chociaż twierdzisz, że to nieuleczalny romantyzm,
wciąż czekam.

Niestety po nieodpowiedniej stronie lustra.

[Alek Osiński]

O, widzę, Marcinie, że też Ci się zebrało na rzucanie czarów.
Dobre pisanie, chociaż jak to przeważnie u Ciebie, dołujące.

Rozczarowanie i zagubienie przytłacza,
tym bardziej w obliczu "nieuleczalnego romantyzmu"
a więc człowiek jest skazany na wieczne rozdarcie.

Intrygująca jest ta "nieodpowiednia strona lustra"
a może to my powinniśmy być lustrem, w którym
odbija się cudzy gniew?

Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Czy na pewno dołujące?
Może tylko w części.
Mnie najbardziej ujęła puenta. Nie jest łatwo, nie tylko taką wymyślić, ale i spokojnie, bezwstrząsowo do niej doprowadzić. Tobie się ta sztuka udała, stąd moje pytanie na wstępie. Dołowanie to pojęcie względne... jak wszystko.

[eka]

Zbyt wiele znaczeń przytłacza, w szklanej kuli
zamiera przyszłość.

Bardzo dobre.

------------------

Więc układam pasjanse [,] bojąc się zniknąć.

Sorry, nie nadążam za ułatwieniami.

[Hosanna]

mam słowa których chcę tu użyć myśląc o skarbach które nie wypłowiały i nawet po naszej śmierci nie wypłowieją

przyroda
ziemia
życie

one wciąż są
świecą w ciemności
domagają się by je widzieć czuć karmić

kobiety potrafią czerpać sens nawet z hodowania kwiatków na balkonie choć to więżenie dla kwiatów
życie musi przetrwać niejedno więzienie , wybuchy wulkanów, nadmiar bodźców dóbr wolnego czasu

[karolek]

.