Nowa jakość

[Marcin Sztelak]

Zupę zjemy już w raju.

Poskręcane drogi prowadzą donikąd,
Rzym upadł, nowi barbarzyńcy
już wyryli inskrypcje w marmurach
ołtarzy. Ofiary boso wędrują do Edenu,

umarli w butach siedząc na rozstajach
wskazują fałszywy kierunek,
wprost na pustynię. Bezwodną, a jednak
ogrody rozkoszy.

Procesje dziękczynne sypią kwiaty, zgodnie
z kierunkiem obrotu planety. Zasypiamy
w przeświadczeniu jutra, nie bez nadziei
na sporadyczne zbliżenia. Nawet z absolutem.

Drugie danie zjemy już w piekle.

[pallas]

Nie wiem, ale dla mnie ten wiersz jest o dwóch twarzach człowieka. Jedna, która pokazuję nasze dobre czyny, a druga te złe. Pokazuję również, że ludzie bardziej podkładają sobie kłody pod nogi niż dawniej przez to dążą do celu, bo jest szybciej, a że ktoś pobłądził to już jego wina. Ja pokusiłbym się w pierwszej zwrotce o inną wersyfikację, aby wiersz jeszcze bardziej zatrzymał.

Oto moja propozycja:

Zupę zjemy już w raju.

Poskręcane drogi prowadzą donikąd,
Rzym upadł,
nowi barbarzyńcy już wyryli inskrypcje
w marmurach ołtarzy.
Ofiary boso wędrują do Edenu,

umarli w butach siedząc na rozstajach
wskazują fałszywy kierunek,
wprost na pustynię. Bezwodną, a jednak
ogrody rozkoszy.

Procesje dziękczynne sypią kwiaty, zgodnie
z kierunkiem obrotu planety. Zasypiamy
w przeświadczeniu jutra, nie bez nadziei
na sporadyczne zbliżenia. Nawet z absolutem.

Drugie danie zjemy już w piekle.

To tyle tej mojej zabawy, bo ja nie za bardzo się znam,
pewnie zamiast pomóc jeszcze bardziej pogmatwałem.

[Hosanna]

Cywilizacja zachodu umiera
uchodźcy przychodzą zaczynać tu od początku
umarli w butach to mogliby być między innymi utopieni nad którymi litując się prowadzimy własną cywilizację ku śmierci (pustyni). Litując czujemy się miłosierni , ludzcy - to chwile skrytej rozkoszy
przebłyski świadomości, małe wyjścia poza siebie i własne dobro i własny magiel są ważną częścią chęci dożycia jutra
raj przekonania o własnym miłosierdziu i humanizmie w trakcie czasu zamieni sie w piekło nadmiaru uchodźców i ich zwyczajów, potęgi gonad i waleczności i gotowości na smierć

Mnie sie wszystko kojarzy z obecnie popełnianym samobójstwem naszej cywilizacji
pięknej ale już zepsutej nadmiarem
nawet humanizmu

Bardzo mi się podoba wiersz
Jest katastroficzny ale poeci zawsze maja .. szerszą wizję a katastrofy nie sa wyjątkiem ale zwykła koleją rzeczy
ot przyszedł czas na kolejną

długo było prawie bez w pobliżu więc
zapomnieliśmy

[karolek]

Niezłe, pomilczę, bo chyba nie potrzeba tu nic dodawać.

[Ewa Włodek]

między piekłem a niebem, między Scyllą a Charybdą; człowiek i jego wolna wola - do czego może zainspirować i co pomoże wykonać?...Tak sobie dumałam, czytając, szczególnie uśmiechnęłam się przy "umarli w butach", bo ten kolokwializm-frazeologizm, którego "na żywo" nie słyszałam już z pięćdziesiąt lat, przypomniał mi sytuacje, jakie nim określano - sytuacje niemożliwe do zmienienia; choć, z drugiej strony, but ma swoją symbolikę, tyleż uniwersalną, co ambiwalentną...

poczytałam z uwagą
pozdrawiam serdecznie,
Ewa

[Bożena]

Myślę podobnie jak Hosanna-

Cywilizacja zachodu umiera
uchodźcy przychodzą zaczynać tu od początku

- warto było poczytać

WESOŁYCH ŚWIĄT