Echo, echo

[alchemik]

Mam pretensję do echa,
gdy na wiatr rzucam słowa.

Nie mów kocham, bo się ludzie dowiedzą…

Ale, gdy kocham,
potrzebuję wszystkich poetów na świadków.

Czy to jest złe,
że, że, że,
że kocham?!

Nie wciągam ani niucha z tabakiery.
Zapalam papierosa.
I wciąż kocham.

[ELKA]

Mam pretensję do echa,
gdy na wiatr rzucam słowa.

Nie mów kocham, bo się ludzie dowiedzą…

Ja podobnie jak Dorotka, nie jestem zwolenniczką informowania wszystkich ludzi, o swoich uczuciach, bo to tylko moje i nikomu nic do tego... Niemniej jedna podoba mi się ten fragment... fajny.

Pozdrawiam świątecznie Ciebie Jerzyk i Dorotkę, i życzę Wam pięknych, radosnych świąt.

[alchemik]

Elu, miłość to rodzaj szaleństwa.
Można wtedy popełniać błędy.
Bardzo łatwo rozpoznać wzajemność.
Wzajemność nie zauważa błędów.

To kolejna, moja złota myśl.

Jednakowoż smutna.

[Patka]

A mnie się bardzo bardzo podoba i to chyba twój pierwszy wiersz, alchemiku, który mnie tak urzekł, choć oczywiście wiem, że to żadne arcydzieło (choć może...). Zacytowane przez Elkę wersy rzeczywiście świetne. Podoba mi się, że temat miłosny nie został potraktowany patosowo, jak to często bywa. Przydałoby się tylko popoprawiać przecinki:

Ale, gdy kocham
potrzebuję wszystkich poetów na świadków.

Czy to jest złe
że, że, że,

po "kocham" i "złe". Nie widzę powodu, by kombinować.

Pewnie nominuję wiersz do najbliższego KM-u. Jak nie zapomnę, heh.

Pozdrawiam
Patka

[Marcin Sztelak]

Świetny wiersz o szaleństwie, czyli miłości, chociaż jest pewien rodzaj smutku w wierszu, ale to smutek upajający...

Pozdrawiam.

[alchemik]

A mnie się bardzo bardzo podoba i to chyba twój pierwszy wiersz, alchemiku, który mnie tak urzekł, choć oczywiście wiem, że to żadne arcydzieło (choć może...). Zacytowane przez Elkę wersy rzeczywiście świetne. Podoba mi się, że temat miłosny nie został potraktowany patosowo, jak to często bywa. Przydałoby się tylko popoprawiać przecinki:

Ale, gdy kocham
potrzebuję wszystkich poetów na świadków.

Czy to jest złe
że, że, że,

po "kocham" i "złe". Nie widzę powodu, by kombinować.

Pewnie nominuję wiersz do najbliższego KM-u. Jak nie zapomnę, heh.

Pozdrawiam
Patka

No nie mogę, pochwaliłaś mnie, młoda.
Tylko pamiętaj, że to ja mogę mieć skłonności do sklerozy z racjii wieku.
A Ty, tego wieku nie zdradzaj. To tajemnica moderatorni.

A jeżeli chodzi o wiersze, to nie piszę ostatnio.
Mógłbym zarzucić Forum improwizacją.

Ale chodzą mi po głowie wiersze ambitne.

Dziękuję, młoda.

[tabakiera]

Świetne są trzy pierwsze wersy, z echem, które odbija słowa rzucone na wiatr.
Echo natrętne dość - jak wyrzut.
Ostatnia strofa też bardzo dobra.
Środkowa część wiersza wydaje mi się dość infantylna, może to celowy zabieg.

Odnośnie treści - nie wydaje mi się, żeby nadużywanie słowa wzmacniało jego sens, a świadkowie gwarantowali jakąkolwiek pewność. Przysiędze (np. małżeńskiej) asystują świadkowie, a ilość rozwodów rośnie.

Wszak są rzeczy ponad słowami.

Pozdrawiam.

[eka]

Adresatka oceniła, co się będę wtrącać.
Sympatyczny na pewno tekst, ot i tyle.

[Ewa Włodek]

no, spodobało mi się, -ło mi się, -mi się...

pozdrawiam serdecznie
Ewa

[coobus]

Rzucasz słowa i z wiatrem, nie tylko na wiatr, bo niesie je po piętrze, a może i dalej. I świadków tych słów przybywa, ludzie już wiedzą. Ale tak to już jest z poetami, gdy coś ich uwiera pod koszulą.
Wiersz mi się podoba, i co ważne, jest w większej mierze głosem serca, niż inne wiersze wokół