burdel

[eka]

[tabakiera]

Też już komentowałam więc dodam tylko, że to jeden z najmocniejszych i najlepszych (wg mnie) Twoich wierszy.
Działa na wyobraźnię i emocje. Co tu dużo mówić...
A najgorsze jest to, że poruszony temat nie jest fikcją i niejedna kobieta przeszła przez takie piekło.

Chciałam Ci w szkole o nim napisać, ale mi się blokada włączyła i ostrzeżenie, że administrator się dowie, że wchodziłam na strony niedozwolone (chyba to reakcja na tytuł).
No i komputer mi zablokowało, z trudem wróciłam do dziennika elektronicznego.

[Koleś]

[Marcin Sztelak]

Mocny i dobry wiersz, bez zbędnego patosu przy tym dość bolesnym temacie, cóż człowiek zrobi dużo gorsze rzeczy ( nie każdy, ale większość) by przeżyć.

Pozdrawiam.

[tabakiera]

No właśnie, nigdy nie wiadomo, jak człowiek zachowa się w konkretnej sytuacji.
I jak potem się z tym czuje.
Zresztą - wiele osób, nawet próbując za wszelką cenę przeżyć, nie przeżyło.

A jaki był wybór?
Co jest szansą, co pogrążeniem?
Szkoda słów...

[Niedzisiejszy]

W czasach gimnazjum dużo czytałem wspomnień obozowych, takich jak: "A my żyjemy dalej", " Anus Mundi" , "W cieniu krematorium", "Dymy nad Birkenau" , czy też "Medaliony".
To co się tam działo mogło by spokojnie wystarczyć by pokazać piekło. Ludzie często na poziomie byli w stanie zrobić wszystko dla kawałka chleba, dochodziło do zabójstw, a śmierć stawała się czymś normalnym, nikogo nie przerażały stosy ciał, bo wiedzieli, że jutro oni mogą być jego częścią.
Co do "obozowych burdeli" słyszałem o tym, w jednej książce nawet czytałem o romansie więźnia z niemiecką prostytutką, z którą uciekł, a gdy ich złapali popełnili samobójstwo. Pewnie wielu ludziom dawało to jakoś nadzieję, przypominało o normalnym życiu, ale to nie był ten piękny akt będący dopełnieniem Miłości, tylko raczej mechaniczna kopulacja, zaspokojenie rządzy jak najszybciej, a potem: " tak czy tak krematorium"
Gratuluję mocnego, ale bardzo dobrego wiersza, i witamy w naszym gronie
Pozdrawiam

[alchemik]

Sylwek, mogę zrozumieć, że tego typu informacje mogą wstrząsnąć i skłonić do napisania wiersza.
Ale znając Ciebie, wiem, że to tylko powierzchnia.

To się wciąż dzieje, w innych obozach. Nawet w takich, gdzie pasiaki zakładamy sobie sami, w poczuciu braku innego wyjścia.
Prostytucja tkwi w każdym z nas.
Ale rzadko jest radosnym elementem naszego wnętrza.
Zwykle jest wymuszana przez okoliczności.
Jest jeszcze kwestia stopniowania wyboru.
Ponoć mamy wybór.
Stopniowanie wyboru, to też kwestia naszej woli.

Myślę, że wiesz o co mi chodzi.

No nieźle.
Potrafisz dać do wiwatu.

Jurek

[Alga]

Temat mnie bardzo poruszył. Nie zdawałam sobie sprawy.

Ale najpierw był wiersz.

Czytelny, wyraźny, z klamrą jak strzał z bata.

Czytając Twój wiersz, miałam cały czas w głowie "Następny" Jacquesa Brela, w wykonaniu Michała Bajora.

Niecierpliwie czekam na następne.

Pozdrawiam

[Koleś]

Bardzo wszystkim dziękuję i cieszę się (chociaż to chyba nienajlepsze słowo), że ten tekst tak Wami trzepnął.

Jasne, Jurku, że ten tekst można odnosić do współczesnych czasów, niestety zbyt wiele tu analogii, co świadczy, że wciąż popędy mają nad nami silną władzę, a nasze zachowania wciąż bywają takie same, chociaż okoliczności zupełnie inne.

Alga, chyba szybko się nie doczekasz, nie pisuję zbyt często, powiedziałbym nawet, że bardzo rzadko, a "burdel" jakoś cudem zachował się w pamięci komputera. Cudem, bo nie zapisuję swoich tekstów dla potomności, raczej żyją na jakichś portalach, których w większości już nie ma.

Jeszcze raz dziękuję i życzę miłego, wiosennego dnia.

Pozdrawiam.

[karolek]

.