let's

[em_]

nie czytaj mi prawd o chorobach
informacji na murze
myśl mam chłonną
wyciągniętą z brudnej wody
nie oddzielę zmysłów od wymysłów

możemy odpuścić sobie wszystko
na koniec
uprościć rozrachunek

ale póki co nasłuchuję skrzypienia zamykanych oczu
wyobrażam sobie dłonie pełne powietrza
gdy stoję bez tchu
kształty przybierają swoją nocną postać
przepuszczają ciemność przez palce

i trzeba rozebrać się przed tobą z każdej warstwy skóry
myśleć że tak jest normalnie

[Alek Osiński]

Bardzo ten Peel jednak zamknięty i wrażliwy na ingerencję z zewnątrz
i niepewny co do zamiarów - te dłonie pełne powietrza dobrze to podkreślają,
odkrywanie się przez niego przed światem kłóci się dla niego z normalnością,
a może jednak poczucie normalności jest stanem, który go nie satysfakcjonuje,
bo można to dwojako tłumaczyć. Końcówka jak dla mnie najlepsza.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Hmm... Tylko co jest normalne i kto jest to władny osądzić - większość? Nie, niekoniecznie ma rację...
Intrygujący wiersz, peel zamknięty w skorupie, być może bezsilności.

Pozdrawiam.

[eka]

gdy stoję bez tchu
kształty przybierają swoją nocną postać
przepuszczają ciemność przez palce

Znakomita metafora.

Podmiot to wyjątkowo silna osobowość, wierna sobie.

[tabakiera]

Czytam dwojako - jako wiersz o śmiertelnej chorobie i chorobie w związku.
Peelka boi się samotności i ten strach jest chyba gorszy od tego, co się zdarzy - bo w już zaistniałej sytuacji krytycznej człowiek nabiera siły (to moja dygresja).

Ostatnia strofa wywołuje dreszcze.

[em_]

Dziękuję wszystkim

[Henryk VIII]

Witaj;
czytam Twój tekst i czytam interpretacje przedmówców; chciałoby się pójść za myślą Tabakiery - i pewno ona ma rację - ale ten tekst ma w sobie owo " coś" i prowokuje - by iść dalej i dalej.
Piszesz: "i trzeba rozebrać się przed tobą z każdej warstwy skóry
myśleć że tak jest normalnie" Więc pytam: do kogo jest apostrofa? A co, jeśli ... do Boga?...

Pozdrawiam!
H8

[em_]

Dzięki Henryku