zapomniałam jak pachną konwalie

[Elunia]

właśnie zamykałeś okno
gdy pomyślałam
że to nieważne
kiedy i dlaczego zachwycam się
i po co mi te wszystkie uniesienia

pory roku mijają
a ja ciągle gubię parasole
łamię obcasy o wystające płytki chodnikowe
w pogoni za premierą

jutro znowu ubrana w kapcie
wtłoczę się w fotel wyobraźni
kot cicho pomruczy na moich kolanach
i pewnie wypiję herbatę

[czochrata]

[Elunia]

dzięki za uśmiech

[Alek Osiński]

że to nieważne
kiedy i dlaczego zachwycam się
i po co mi te wszystkie uniesienia

zachwycać się najlepiej przy każdej okazji
żeby nic nie umknęło

wiersz mnie tym razem nie powalił

[e_14scie]

jutro znowu ubiorę kapcie

zastanawiałam się w co je ubierzesz

[Gloinnen]

kiedy i dlaczego zachwycam się
i po co mi te wszystkie uniesienia

Wybrałaby, z tych wersów tylko jeden.

Np.

właśnie zamykałeś okno
gdy pomyślałam
że to nieważne
kiedy i dlaczego zachwycam się
i po co mi te wszystkie uniesienia

"właśnie zamykałeś okno
pomyślałam - nieważne
po co mi uniesienia"

jutro znowu ubiorę kapcie
by wtłoczyć się w fotel wyobraźni
kot cicho pomruczy na moich kolanach
i pewnie wypiję herbatę

Ewa ma rację. To dość popularny błąd. Ja tę strofę obmyśliłam sobie tak:

"jutro znowu włożę kapcie
by wtłoczyć się w wyobraźnię
przytulną jak fotel
kot cicho pomruczy na moich kolanach
i pewnie wypiję herbatę"

Coś może z tego Ci przypasuje.

To prawda, że czasami w pogoni za uniesieniami i ideałem, można zgubić małe, codzienne szczęście, spokój ducha, poczucie harmonii. Widzę, że Twoja peelka to doskonale rozumie. Ale czy czuje się dobrze, rezygnując z wielkich marzeń? Wydaje się mocno zagubiona, szuka bezpieczeństwa, ciepła, choćby wymyślonego (w "fotelu wyobraźni").

Pozdrawiam,


Glo.

[Elunia]

Dziękuję - wasze wskazówki sprawiły iz poprawiłam go tak:


nieważne
kiedy i dlaczego zachwycam się
i po co mi te wszystkie uniesienia

pory roku mijają
a ja ciągle gubię parasole
łamię obcasy o wystające chodniki
w pogoni za premierą

jutro znowu włożę kapcie
by wtłoczyć się w wyobraźnię
przytulną jak fotel
kot cicho pomruczy na moich kolanach
i pewnie wypiję herbatę