(Prze)bieg

[Marcin Sztelak]

Przez czterdzieści lat niewiele się wydarzyło,
świat regularnie gasł i jaśniał pulsując
w zwolnionym tempie.

Nie pamiętam dnia narodzi,
być może byłem nieobecny, później
życie toczyło się samo, bez pytania
o zgodę.

Wszystko uległo odwróceniu gdy zrozumiałem
– wszechświat jest włączony także za dnia.
Marnotrawstwo energii wołające o pomstę,
tylko niebo zajęte.

Więc czekam na wolną linię spacerując
pomiędzy datami. Ostatecznie dojdę do końca,
lecz jest nadzieja, że wtedy również
mnie nie będzie.

Nadzieja, która czasami zakrawa na pewność.

[Gorgiasz]

Ciekawe ze względu na podejście do tematu. Ostatni wers (Nadzieja...), w moim przekonaniu, nie stanowi trafionej puenty. Natomiast bez niej - jest znakomicie.
Szczególnie podoba mi się to spostrzeżenie:

wszechświat jest włączony także za dnia.
Marnotrawstwo energii wołające o pomstę,

Choć można powiedzieć, że ten Wszechświat jednak czasem bywa wyłączony; niektórzy twierdzą że na przykład we śnie. No i wiele prądów filozoficznych traktuje go jako funkcję umysłu. W pewnym sensie podobne pomruki daje się również słyszeć ze strony współczesnej fizyki.

[Alek Osiński]

Dobre. Podobnie jak Gorgiaszowi wydaje mi się,
że bez ostatniego wersu, wiersz jest mentalnie
mocniejszy...

Pozdrawiam

[Henryk VIII]

Zgadzam się z przedmówcami; bez ostatniego wersu - mocnej