Buszowanie

[Marcin Sztelak]

Kiedy już kartki życia szczelnie wypełnią
jutowy worek datownika, pewnie je sprzedam
lub wymienię na ostatni łyk chleba,
wygodnie ułożony na rzepakowym polu,
(rzepak kojarzy mi się nieodmiennie),
poczekam na reinkarnacje,
może jeszcze wymruczę wiersz lub imię,
kimkolwiek wtedy będziesz.

Tymczasowo popijam przesłodzoną herbatę,
poszukuję rymu i skarpetki do pary,
rozgrzebując widelcem semantykę
sprawdzam stabilność wiary, bezsłowie
coraz ciaśniej oplata głowę, bełkoczącą dłonią
wydrapuję ostatnie zdanie (raczej nie moje):
na biezpiczu i żopa sołowiej.

W końcu i tak potwierdzę, powieką, oddechem
albo groteskowo siną stopą, żółtą barwę, agonię
z nikłym posmakiem deszczu.

[Nilmo]

Przeczytałem. Osobiście nie lubię takiego pisania. Dużo słów, dla słów.
Ale to tylko ja.

[Alek Osiński]

Kiedy już kartki życia szczelnie wypełnią
jutowy worek datownika

W pierwszej frazie gryzą mnie te 2 dopełniacze

agonię
z nikłym posmakiem deszczu.

A to mi się wydaje zbyt wydumane

Poza tym, podoba się

[SamoZuo]

Zgadzam się z poprzednikami, ale to moje zdanie.

[Hariharahani]

Piekny wiersz, ale .....

ostatni łyk chleba,
wygodnie ułożony na rzepakowym polu

cos mi tutaj nie gra, bo i po co klasc chleb w plynie na polu?
Chyba, ze zmienisz przecinek na kropke.

kimkolwiek wtedy będziesz.

absolutnie zbedne wtracenie.

W końcu i tak

- ojeeeeeeeeeeeeeej, bardzo niezgrabne
I szkoda, ze psuje puente.

Pozdrowionka

[Arti]

bezsłowie - głowę - nie moje - sołowiej... w tej zwrotce chyba za dużo, jakby wyszły przed szereg...nie wiem czy na plus czy na minus, po prostu rzuca się w oczy

tym razem trochę się zawiodłem, czytałem Cię w lepszym wydaniu
poza tym nie znoszę powiek