Ἠχώ, Ēchṓ, echo

[alchemik]

Żegnaj, młodzieńcze, na próżno ukochany.
Żegnaj, młodzieńcze, na próżno ukochany.
Żegnaj młodzieńcze…

W tafli jeziora z wizerunkiem moim
rozbrzmiewa wokół, ślęczę na kolanach,
głos, który męczy, wodę niepokoi.
Twarz znaczy zmarszczką. Gajo! Cóż za dramat!

W lasach Beocji spacer, polowanie.
Zauroczone wszystkie hamadriady.
Nimfy mam za nic. Jestem zakochany
w swoim odbiciu, co słońcem się kładzie.

W wybuchach wiosny, żółcią ponad trawy.
Narcyz - dotyka siebie bardzo czule.
Wzgardzona Echo, tylko się nią bawił,
z tęsknoty niknie, potem zrzuca skórę.

I odtąd, Ēchṓ, bezcielesnym głosem
odbija nasze pragnienia od ściany.

A co z Narcyzem? Cóż, poetki, wnoszę.
Ten żółty kwiatek nie wart zapytania.

[tabakiera]

Rozumiem, że ostatnia strofa odpowiada pierwszej - śmierć Narcyza,
Podoba mi się zabawa słowami "na próżno".
Żółć też może kojarzyć się różnie np. z wymiocinami lub pluciem żółcią (kolor kwiatka jest oczywisty).

Powstrzymam się od interpretacji.

Tekst rytmiczny, ładne rymy, niektóre dalekie, jakby odbite echem.


"Narcyz, dotyka siebie bardzo czule." - zastanawiam się nad koniecznością użycia przecinka, dałabym myślnik.
W ostatnim wersie przecinek bym usunęła.

Pozdrawiam.

[alchemik]

Już zmieniam, moja interpunkcyjna tabakierko.

[Koleś]

Sięgamy do mitologii? Biedna ta Echo, która nie potrafi wyznać miłości własnymi słowami... No i ta nieszczęśliwa miłość Echo do Narcyza i Narcyza do siebie, obie miłości skazane na porażkę.
Oczywiście, wiersz odnosi się również do naszych czasów, nie jest to tylko opis znanego mitu, przecież tak wielu z nas wciąż poszukuje miłości wybierając złe tropy, zadeptując te, które mogą doprowadzić do szczęścia, a miłosną deklarację wypowiadamy cudzymi słowami, bo nasze słowa uwięzione są w sercu, by nigdy nie zostały wypowiedziane.

Nie jestem przekonany do inwersji w trzecim wersie, może jestem ślepy, ale naprawdę nie wiem, co ona wnosi (poza wymuszonym rymem, oczywiście). Jednak rymy mi się podobają, mimo wszystko, są lekkie i niebanalne, mówiąc o tej inwersji miałem na myśli to, że jest ona wymuszona przez rym, a nie że rym jest wymuszony, żeby było jasne.

Efektowny wiersz, dużo użytych środków poetyckich, być może dla niektórych za dużo, bo może to sprawiać efekt takich fajerwerków stylistycznych, ale chyba ten barokowy rozmach jest tu świadomym zabiegiem i moim zdaniem, upoważnionym.
Czuć wprawne pióro, chociaż w kilku (dosłownie w kilku) fragmentach wydaje się przekombinowany.
Pozdrawiam.

[alchemik]

Dziękuję, Sylwku.

Jak zwykle jesteś niewyjęty.

Byłeś zawsze jedną z najważniejszych osób, która wskazywała mi drogę, jak pisać i jak nie pisać.

Jurek

Narcyz jest oczywiście współczesny.
A bezcielesne Echo szaleje z miłości do dupka.
I powtarza, powtarza, powtarza znany schemat seksualnego niewolnictwa.
Zastanawiam się czasem, po co to jest potrzebne narcyzom.
Mają tak dobrze sami ze sobą.

No cóż, mamy wiosnę.

[Leon Gutner]

Leon bez słowa złego .
Wiersz przyjąłem z upodobaniem i przyjemnością .

Z ukłonami L.G.

[Alga]

Jest i makowe echo.

[alchemik]

Mam tu tylko róże, Algo.
Wyobraź sobie je jako maki.

Jesteś poetką ponad wszelką wątpliwość.

Nie będzie Ci trudno.


Jurek

[Alga]

Nie wart oread, ani kosza maków.

...nigdy jeszcze Afrodyta nie była tak surowa
jak za dotknięciem mrozu aksamit stracił powab

Zagłębiłam się w obraz z przyjemnością.

Pozdrawiam

[Stella]

Jest Kirke, niech będzie i Echo. Skurwiele Narcyze dostaną za swoje prędzej, czy później
Lubię takie nawiązania, fascynują mnie. Zwłaszcza w dobrym wykonaniu.