Posłannicy Boscy

[alchemik]

Wiersz usprawiedliwia i całkiem słusznie miejscami, mam wątpliwości co do konstruktu, jednak odnoszę wrażenie, że to proza przebrana za wiersz. Ale z drugiej strony granica zawsze jest taka płynna, że chyba nie warto bawić się w klasyfikacje.
Tekst jest dość mroczny, ale na szczęście nie przytłacza.
Co najmniej pięć a ciekawe ile maksymalnie.

I jedna uwaga chyba jednak starożytnego metra.

Pozdrawiam.

No, metra, oczywiście. Lepiej odmieniajmy po polsku.

A, w ogóle nie ma to jak fleksja.
Jaki jeszcze język może poszczycić się odmianami końcówek.

Ewa!
Boscy, czytaj jako uważajacy, że działający w imieniu Boga.
Albo w imieniu jakiejś tam idei z bogiem nie mającej nic wspólnego.
Ale, Ci pierwsi Aniołowie, też uważają siebie za ważniejszych od stetryczałego Stwórcy.

Bóg to idea.
Tak jak faszyzm, komunizm.
Myślę o ideach totalitarnych.
Aniołowie, to jak podwykonawcy. Powiedzmy czerwoni komisarze.

Albo posłannicy naśladujacy Dżibrila.
Fakt, to archanioł. Coś więcej niż tylko anioł.

Może myślicie, że bluźnię? Otóż nie, bowiem wciąż mówię o ludziach.

[alchemik]

Pozwoliłem sobie podciągnąć do góry wiersz, całkiem niedawny, tym razem o robaczych dziurach, robalach i innych parazytach, jak paskudne anioły śmierci, zdoktrynizowani i sfrustrowane jednostki.