Panie Dali

[Bożena]

Sokratex wszystko już napisał- ja tylko gratuluję

[Arti]

na dworzec Perpignan
mówił że każdy ma swój

mój
był kebabem z Marszałkowskiej
serem z Paryża trutką na szczury
lokalnie zastosowaną na wyrost
ostatnie żywe istoty na tonącym statku

wiersz w sumie ciekawy
nie kupuję zapisu

hej

[e_14scie]

Sokratex wszystko już napisał- ja tylko gratuluję

dziękuję, ale...
spojrzałam okiem Artiego i lekka zmiana aż krzyczy

wiersz w sumie ciekawy
nie kupuję zapisu

hej

Ty masz racje, jak diabli

[Bożena]

fakt- za dużo "na"

[e_14scie]

zmienione
do oryginału, dołączyłam II wersje tej strofy

[Sokratex]

zmienione
do oryginału, dołączyłam II wersje tej strofy

Dla mnie pierwszy zapis jest lepszy, bo do "tonącej" strofy dodaje to co na, na - ciągle na (niej)...
Arti w swoim zwyczaju pewnie by o tym gadał przez kilka następnych strof
- Ty zaufałaś poetyckiej intuicji. Poniżej słynny przykład podobnie użytego zabiegu
tego co na(d) - pod (Papugami)


Na powietrznych swych huśtawkach
Na parkietach i na mostach


http://www.youtube.com/watch?v=1FraS3p1pjc


Druga wersja nie oddaje takiego kurczowego trzymania się tego, co istotne dla PeeLa
kiedy jego świat (własny dworzec Perpignan) zaczyna tonąć.
Oczywiście to moje subiektywne zdanie.

[Gloinnen]

Właściwie Sokratex wykonał już całą robotę interpretatora, to ja tylko mogę nieśmiało dorzucić, że wiersz bardzo mi się podoba. Lubię surrealizm w każdej postaci. Także poetyckiej, np. piękne wiersze Eluarda... Polecam

Pozdrawiam,


Glo.