Allenom

[she]

Nie wiedziałeś, czy to zwykłe westchnienie,
czy kolejny jęk zaszczutego zwierzęcia.
A po chwili patrzyłeś prosto w oczy tysiąca ślepych okien
i byłeś już tym, który wydziera świat
zza mlecznej szyby. Ostrzy krawędzie.
Patrz! nie jest miękki i okrągły, nawet na języku.
Pomiędzy gnojem a niebem plujesz,
wykrzywiasz ku mnie usta, wszystkiemu odbierasz formę.
Wszystkiemu dajesz znaczenie.

Jesteś tym, który mógłby krzyczeć, żeby pieprzyć
miłość, która nie pochłania doszczętnie. Nie rządzi
ciałem jak tętno, mdli niczym majowe bzy.
Pożądanie, które można zamknąć razem z powiekami,
bo poza nimi jedynie gorące, puste podbrzusza.
I pieprzyć przyjaźń, która po drodze gubi się tak łatwo.
Spija wódkę z kolejnych warg
po ciemnej stronie miasta.

Nie kwil, tak robią pisklęta. Chlipią dzieci,
histeryzują kobietki. I nie płacz.
Nieważne, że daruje się nawet silnym mężczyznom.
Śmierć nie jest krwią na nadgarstkach,
tylko klatką serca.
Może w szaleństwie z wyboru jest wybawienie
z obłędu. Wyj!

Nie oszuka mnie
skowyt.

[barteczekm]

Kiedyś byłem bardzo zafascynowany formą stosowaną przez Sylvię Plath i brakowało mi współczesnej poetki, która nie się wzoruje ale wręcz naturalnie dochodzi do czegoś podobnego. I w tym wierszu to widzę. Ktoś by powiedział - przegadany ale tu tego zdecydowanie nie ma. Taki właśnie być musi i w kontekście tych wszystkich opisanych doświadczeń emocjonalnych nie wyobrażam sobie aby był ten wiersz krótszy. Widać, że masz swój wypracowany, charakterystyczny styl. Świetne.

[she]

Dzięki Bartku. Zwykle piszę o wiele delikatniej, ale są rzeczy, które czasem potrzebują ostrzejszego języka.
Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, ostry wiersz. Celny z wieloma słowami a jednak każde niezbędne. Bardzo interesująco zresztą spuentowany.

Pozdrawiam.

[she]

Dziękuję Marcinie. Pozdrawiam

[em_]

Niezłe

[Podróżniczka]

Przeczytałam Twój wiersz z wielkim zainteresowaniem.
Jesteś bardzo mocna i odważna w swojej wymowie. Jestem pod wrażeniem.

Pozdrawiam

[she]

Em, dzięki za czytanie

Podróżniczko, czasem zdarzy mi się powiedzieć coś mocniej Dziękuję.

Pięknej niedzieli!

[Lucile]

Witaj she,

już nie liczę, po raz który wracam do Twojego wiersza.
Dla mnie, jeden z najlepszych, jakie ostatnio czytałam.
Twój - przeżywam, by nie rzec - przeżuwam słowa; twarde, gorzkie, brutalne, dosadne, bezwzględne, a w rezultacie tworzące niezapomnianą (na długo) całość. Odarte z miałkich, mydlaco - słodkich złudzeń.
Ostre. I dobrze, taka jest rzeczywistość i nie ma co przyozdabiać ją w riuszki, gipiury, czy inne takie tam (przepraszam ) duperele.
Za całość ode mnie wielkie
a szczególnie za

i byłeś już tym, który wydziera świat
zza mlecznej szyby. Ostrzy krawędzie.
Patrz! nie jest miękki i okrągły, nawet na języku.
Pomiędzy gnojem a niebem plujesz,
wykrzywiasz ku mnie usta, wszystkiemu odbierasz formę.
Wszystkiemu dajesz znaczenie.

Pomimo tych klimatów, a może na przekór, życzę miłego niedzielnego popołudnia
i ślę serdeczności
Lucile

[Henryk VIII]

Witaj,
uważam - mocno, treściwie, ostro. Piszesz:
"Nie oszuka mnie
skowyt." - to jest ten GÓRNY AKCENT CAŁOŚCI; OWO " HOWK!" ; uderzyłaś pięścią w stół i .... zabrzęczały nożyce!!!
H8