brzoskwinie

[nienażarty]

rozśnieżyły się gałązki milionami płatków
rozbrzęczały owadami wieszcząc moc dostatków

zawiązały w mini pączki chłodem rozgadane
pospadają tuzinami zapadną w niepamięć

resztę smagnie deszcz kroplami zetnie zamróz z nieba
i tak mnóstwo się ostanie by w ciszy dojrzewać

rozczerwienią rozmechacą z góry miękkość spłynie
pragną radość szczęście przynieść - nieskromne brzoskwinie

jak co roku dwie mi podasz chwilą rozjędrnione
rozsmakuję się rozmarzę w słodyczy utonę

[Koleś]

Całkiem zgrabnie napisany wiersz, z takimi tęsknotami do Leśmiana, te dwuwersowe strofy i miłosna pointa tak mnie nakierowały na tego poetę.

Ładne rymy, klasyczny układ i rytm.
Tak, podoba mi się.

Pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Zgrabnie, przyjemnie w trudnej formie, starannie zapisane .
Leonowi się podoba .

Z uszanowaniem L.G.

[nienażarty]

Koleś i Leo
dzięki - ale mi w nim ciągle czegoś brakuje - może klimat

pozdrawiam

[Ewa Włodek]

moim skromnym zdaniem, rzecz jasna:
kiepskie rymy: płatków/dostatków. Reszta - raczej ciekawie, szczególnie z nieba/dojrzewać.

A to:
"rozczerwienią rozmechacą z góry miękkość spłynie" - zgrabne.

Pozdrawiam serdecznie
Ewa

[nienażarty]

dzięki rymy są takie jakie są i tak zostanie trudno
każdemu i Tobie też trafia się rym gramatyczny
)

[Lucile]

a ja się przyjemnie rozsmakowałam
w tych, zgrabnie ułożonych,
dziesięciu wersach

z pozdrowieniami od
Lu cile

[nienażarty]

może będą brzoskwinie bis

lato pełne jędrnych brzoskwiń w miseczkach i luzem
a w oczach nic tylko dotyk by zwodzić i urzec

...

[Ewa Włodek]

dzięki rymy są takie jakie są i tak zostanie trudno
każdemu i Tobie też trafia się rym gramatyczny

ano, jak to mówią - nikt nie jest doskonały