Klatki z pająkami

[Marcin Sztelak]

W tej skórze coraz ciaśniej,
blizny nabrzmiałe znakami apokalipsy.
Kameralnej.

W irracjonalnym przypływie wiary
przerabiam sufit na podłogę,
wrzeszcząc: takiego wała panie Boże
i panie Diable (o nim nie mogłem zapomnieć).

Wiem, to nieco staroświeckie,
ale nie znam angielskiego, pomijając
trywialne fuck.

I ty się do mnie nie uśmiechasz, i pada
trzeci tydzień. A arkę mógłbym zbudować
jedynie ze spalonych zapałek.

Z dezaprobaty otwierasz klatki.
To koniec.
Ararat pozostanie niezdobyty.

[barteczekm]

Marcin myślę, że masz już tak wyrobiony styl iż bez podania nazwiska autora byłby rozpoznawalny. I to zdecydowanie jest komplement. Ile można pisać o Twoich umiejętnościach? Sam dobrze wiesz jak jest. Jednak tutaj jedna rzecz mi zgrzyta i bym po prostu z tego zrezygnował ta strofoida, która jest jakby wtrąceniem

"Wiem, to nieco staroświeckie,
ale nie znam angielskiego, pomijając
trywialne fuck."

Według mnie trochę tu właśnie przedobrzyłeś. Ale to tylko moja skromna opinia a zrobisz jak chcesz i jeśli Tobie pasuje to znaczy, że to najważniejsze.

[eka]

Najbardziej przemawiają dwie ostatnie:

I ty się do mnie nie uśmiechasz, i pada
trzeci tydzień. A arkę mógłbym zbudować
jedynie ze spalonych zapałek.

Z dezaprobaty otwierasz klatki.
To koniec.
Ararat pozostanie niezdobyty.

W kontekście tytułu można się zastanawiać, czy adresatka tych słów otwiera klatki by wypuścić pająki, czy raczej otwiera, aby je tam zamknąć.
Co prawda ostatnia linijka mówi jasno.
Pozdrawiam.

[anastazja]

I ty się do mnie nie uśmiechasz, i pada
trzeci tydzień. A arkę mógłbym zbudować
jedynie ze spalonych zapałek.

- to jest supcio Marcinie.

[em_]

Zabieram całość - świetne

[Hosanna]

cóż to za istota która z dezaprobaty otwiera klatki

to co robi z aprobaty
zamyka ?

w sensie .. chroni ?

[biegnąca po fali]

Dla mnie całość. Świetnie piszesz