Klatka

[Ewa Włodek]

Ściany w obrazach. Piękno. Bezduszna martwota.
A grzbiety książek – szpaler ligustru zaklęty.
Kryształem dźwięczy pustka, obejmując sprzęty.
Szarym dymem trociczki snuje się tęsknota.

Mój towarzysz jedyny, jak duch bezszelestny,
Podnosi na mnie w mroku oczy lśniące, czarne.
Podejdź, niechaj cię dotknę, proszę, niech przygarnę.
Przecież tylko dla ciebie wciąż jeszcze tu jestem.

[Miladora]

Klatka? Tam, gdzie książki i obrazy?
Ale to prawda, że piękno chce się dzielić z kimś bliskim - wtedy jest pełne.

Jak zwykle niezwykły klimat, Ewuńka.

Ale przyczepię Ci się do jednego wersu, gdzie akcenty się nie zgadzają, pomimo konsekwentnej liczby zgłosek i średniówki.
To ten:
- Podejdź, proszę, niechaj cię dotknę, niech przygarnę.
A teraz przeczytaj po zmianie szyku:
- Podejdź, niechaj cię dotknę, proszę, niech przygarnę.

Poprawisz?
Bo to taki urokliwy wiersz, że powinien płynąć bez żadnego zachwiania.

Buziaki

[misza]

Byłem tam, w Twoim wierszu, Ewo.
Bardzo pięknym. A nastrój taki, jaki
tylko u Ciebie można spotkć

[Leon Gutner]

Szarym dymem trociczki snuje się tęsknota.

Mój towarzysz jedyny, jak duch bezszelestny,
Podnosi na mnie w mroku oczy lśniące, czarne.
Podejdź, proszę, niechaj cię dotknę, niech przygarnę.
Przecież tylko dla ciebie wciąż jeszcze tu jestem.

Naj naj naj - istotniejsze linijki tego ociekającego uczuciowością wiersza .
Wobec braku wybujałej treści wszystko wciska mi się w te linijki .
I ściska - bo jakże to znajome odczucia .

Z uszanowaniem L.G.

[Sokratex]

Suma wszystkich strachów, my sami. Ale nie boję się lubić (bo?) Twoje wiersze

[Ewa Włodek]

wydawałoby się, Mila, że klatka nie może być miejsce z takim wsytrojem? Może, niestety...
A za podpowiedź - dziękuje pięknie, już poprawiłam...


och, Miszo, nie są to radosne nastroje...



ooo, Leonie, skoro znajome - to...



nie boisz się, Sokratexie, bo...?



Najpiękniej, moi Najmilsi, dziękuję Wam, że zaglądnęliście do wierszyka, ofiarowaliście mu swój czas i powiedzieliście tyle dobrych, mądrych słów...
Bez liku serdeczności z uśmiechami dołączam...
Ewa