Czarny lakier

[Alek Osiński]

Jestem do snu. Później odchodzę
uczyć się kaligrafii. Z wszystkich przykazań
wody - tertium non datur. Płyń we mnie.
Ziemio, zgódź się.

Nie cierpię, gdy kwitną wiśnie, przez ich pory
przyznaję się do bieli, z lękiem przewidując
przymrozek. Kiedy drzewa rozniosą świat
w pył, przyjdzie zamknąć oczy.

Kapelusze kwietne, kruche białogłowy
na objeździe Janusów w czasopad
kwietniowy - caryce (lub nie kto nie lubi)
coraz mocniej uderzają do głów,
chociaż to tylko sok; zaraz

po nim listopadowy wieczór. Szrama na plecach
dokumentuje przechodzenie i stajesz się śladem
długiego spadania. Obca wobec doświadczeń,
a jednak we własnej skórze, wymieniam cię

między błogosławieństwami. Jednym tchem
odwrócisz los, kiedy tylko zajdzie konieczność,
kiedy tylko wzejdzie słońce.

[em_]

Inaczej niż zwykle, powiedziałabym, że bardziej poetycko.
Widać to szczególnie na początku wiersza.
Bardzo mi się podoba

[eka]

O kwietnieniu jak o kobiecie. Bardzo oryginalnie zmetaforyzowany obraz uczucia.
W każdej strofie istne perełki.
Jestem komuś do snu, potem uczę się pisać, niezwykle starannie, jeśli wybrzmiewa kaligrafowanie.
Przykazania wody - świetne, jak i prośby. Peel głęboko "zrośnięty" z naturą, z niej siła i groźba przemian.

Druga strofa nie mniej liryczna. Biel kwitnących wiśni i biel jako symbol czystości, wrażliwości ukrywanej. Burza emocjonalna - drzewa rozniosą świat, ale również zapowiedź śmierci.
Później korelacja między zmianami w życiu człowieka a porami roku.
Wersy w kursywie - caryce kwietne w kapeluszach klombów - wędrują nieuchronnie w listopady. Melancholia, rozumienie, i ktoś, kto dawno pozostawił szramy, ale może wszystko odwrócić.
---------
Ale się zaczytałam, rozczytałam po swojemu, dziękuję za czysty liryzm.
Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Trochę inna stylistyka niż w innych Twoich wierszach, bo tu tekst oparty bardziej o metafory niż narracje, piękny, liryczny opis życia przemijającego jak pory roku. Świetny.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Dzięki Wam za spojrzenie

[Hosanna]

końcówka świetna

Jednym tchem
odwrócisz los, kiedy tylko zajdzie konieczność,
kiedy tylko wzejdzie słońce.

taka istota nadziei

daje ona nieskończone możliwości cudom które chcą się zdarzyć