śnieżna bossanova

[skaranie boskie]

Śnieżna bossanova


Czasem, nim zimny ranek
pierwsze rozpyli wizje
noce wirują nieprzespane
na zamarzniętej przyzbie.
W śniegu schowane buty,
w okna zagląda zima;
siadła na lodzie
w białym ogrodzie,
puchem
jak żagiel wiatrem się nadyma.

Uśpione sanie w stajni drzemią
końskim ogonem przewiązane –
nim ranek spłynie ponad ziemią
rozpoczną swoje kołysanie.
Czerwone słońce doda chęci,
zagra w kolory z czernią nocy;
stary woźnica wąs podkręci
i kulig z gracją się potoczy.

Czasem, gdy noc już znika
i brzask rozmywa cienie
w żyłach wesoła gra muzyka
co zsyła zapomnienie.
Śpiewa wiatr ponad lasem,
wtórują drzew korony;
dzwonią podkowy
w rytm bossanovy,
świtem
radosnym, białym i szalonym.




Arona (IT)
6 styczeń 2011


skaranie boskie

[Miladora]

W pierwszej chwili, na początku, pomyślałam: Skaraniek rymnął rytmowo na dziób. )))
Ale w tym szaleństwie jest metoda i opłaciła się cierpliwość.
Zagrało. Zrobiło się ciekawie i popłynęłam.

Malarski wiersz, Skarańku.
Zabieram bez przyczepiania.

Zdrowie

[misza]

Ach! Gdzie są niegdysiejsze śniegi!
Rzeczywiście, bardzo malarski wiersz,
co wcale nie uważam za przytyk.
Wprost przeciwnie, bardzo mi się spodobał

[Leon Gutner]

Czasem, gdy noc już znika
i brzask rozmywa cienie
w żyłach wesoła gra muzyka
co zsyła zapomnienie.

Nie tylko czasem ale prawie zawsze .
Skaranie z tymi twoimi przekazami Małpeczko .

Oby tylko takie kary Leona spotykały

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Ale w tym szaleństwie jest metoda i opłaciła się cierpliwość.

Zawsze się opłaca.
Dzięki Mila za odwiedziny pod wierszem.
I za pozytywną ocenę.
Pozdrówka

[e_14scie]

śnieg, to mnie chłodzi nawet na zdjęciach i nie tęsknię w związku z tym. Śmierć w nim widzę i czuję, ale taka bossanova jak pędzlem po płótnie

[Sokratex]

Wszystko pochodzi od bieli i do niej wraca. Ładne

[Ewa Włodek]

lubię śnieg, wolę, niż upał, a muzyka w śnieżną pogodę smakuje wyśmienicie. Wiersz - też...


Pozdrowieńka liczne, z uśmiechami, posyłam...
Ewa

[Gloinnen]

Dobra, dobra, ładne, malarskie, klimacik itp. kostki cukru, ale...

rym lodzie/ogrodzie --->

nim ranek spłynie ponad ziemią

Nie pasuje mi "spłynie"... Może "przemknie"? Spłynąć można z czegoś, dokądś, w coś, na coś, do czegoś...

w białym ogrodzie,

radosnym, białym i szalonym.

Wiem, że się czepiam, bo w sumie te powtórzenia dość odległe w tekście. Ale myślę, że Twoja wyobraźnia znalazłaby bez trudu jakiś inny przymiotnik kojarzący się z zimą - chociażby "srebrny". Byłoby ciekawiej.

Glo.

[skaranie boskie]

Najpierw proszę o wybaczenie wszystkich komentujących.
Odpowiedziałem Miladorze i musiałem zniknąć. Pominąłem innych i jest mi głupio.
Dlatego specjalne podziękowania dla Miszy i Leona za chwile spędzone pod moim, zeszłozimowym zauroczeniem pewną znaną bossanovą.

A idąc dalej - Ewo 14, śnieg nie zawsze jest zimny, choć potrafi dokuczyć.
Uwierz, w pędzących saniach, nie tylko śnieg, ale i siarczysty mróz nie straszny.


Sokratexie, różnie z tą bielą bywa.
Jak z suknią ślubną.
Moja jest prawdziwa, dopóki słońce nie przygrzeje zbyt mocno...


Miszo, zajrzyj na Syberię. Tam jeszcze są.


Leonie, jedyną karą, jaką chciałbym Ci zadać to taką, żeby po niej w Twoich żyłach zawsze grała wesoła muzyka.

I Tobie, Ewo W, życzę tyle śniegu ile jest w stanie w Twojej duszy wygrać najpiękniejsze, zimowe melodie.

Glo, zapewne masz sporo racji jeśli chodzi o powtórzenie, ale zauważ, że zima też nie tworzy innych barw, choć mogłaby. Ona wybiera tyko biel i biel i... biel.
Niech więc świat cały spływa bielą jak ranek w moim wierszu, bo ranki przecież spływają na ziemię. Znikąd.

Pozdróweczka gorące jak śnieg w bossanovie.