W gąszczu ślepych ulic

[coobus]

zajrzyj w oczy szyb mokrych łuną wybielanych
co chłoną jak membrana odgłosy wszechświata
rozlewają się mlekiem iskrzą kometami
przygarniają niepewność wylęknionych latarń
życie wciąż się przepycha przez okna zroszone
potykając się czasem na stromych podbiegach
nawet lubi gdy fala nakrywa je chłodem
unosząc wartkim nurtem ku nieznanym brzegom
refluks rzeki znów pewnie wypluje topielca
jastrząb wyciągnie szpony po bezbronne wróble
dobro stanie do walki ze złem po raz enty
anioł strąci samolot zahaczając skrzydłem

życie szarpie się w klatce do kraty się tuli
zbyt łatwo myli drogę w gąszczu ślepych ulic

[Leon Gutner]

I znów mam poetycko przyjemny wieczór .

Z uszanowaniem L.G.

[nienażarty]

bardzo fajne i podsumowanie również
natomiast w ostatnich czterech wersach strofy jakby wigoru zbrakło - ale to moje odczucie

pozdrawiam

[Lucile]

Cooby,
jak zazwyczaj u Ciebie - dużo dobrego czytania

refluks rzeki znów pewnie wypluje topielca

mocne, ale w swojej dosadności przejmujace.

Ciekawe, czy tylko ja w tych wersach "zobaczyłam" obrazy Malczewskiego,
właściwie tylko te dwa:
1. "Melancholię" - malowaną w latach 1890 - 1894
2. "Błędne koło" - z lat 1895 - 1897
Obydwa te płótna znajdują się w Muzeum Narodowym w Poznaniu.

pozdrawiam
Lu cile

[ELKA]

życie szarpie się w klatce do kraty się tuli
zbyt łatwo myli drogę w gąszczu ślepych uli

Nie wiem jak Ty to robisz, ale czytając takie wersy dzieje się ze mną coś dziwnego... jakbyś głaskał mnie po sercu, obnażał wrażliwość, którą staram się ukryć, bo z nią ciężko żyć. I wciąż wracam do Twoich wierszy, chociaż powinnam uciekać...

Dziękuję Cobby.

Pozdrawiam.elka.

[misza]

Kawał dobrego pisania!!!
Pozdrawiam

[coobus]

Ciekawe, czy tylko ja w tych wersach "zobaczyłam" obrazy Malczewskiego,

Ta konfrontacja wiersza z Malczewskim jest dla mnie zbyt trudna. Oba obrazy bardzo dynamiczne, niemal zostają wypchnięte treścią z ram. A ten wiersz? Taka sobie cicha refleksja. Ale przyjrzę się jeszcze, Lucynko, bo ciekawy jest Twój punkt widzenia.

I wciąż wracam do Twoich wierszy, chociaż powinnam uciekać...

Chyba z tą myślą zaczynałem kiedyś tworzyć, by trafić kiedyś na taką ocenę. Choćby jedną. Wysokooktanowa, pozwala daleko jeszcze ujechać. Dziękuję.

Dziękuję czytającym i komentującym