Jestem

[żebro]

Kurwa, z nią cała historia. Bajki
o tym, że trzeba współczuć, każdemu
należy się zrozumienie. Nie, nie należy. Na kurestwo
się pluje i niech tak zostanie.

Bramą. Strzegę wielki nieużytek. Niestety
nigdy nie było kluczy, więc otwarte, ostatni
gość robiąc grilla spalił sad owocowy, że wiosną
wiadomo. Nie odrośnie.

Poezja. Fiołki, serce. Mielenie, trzy po trzy. Brodzenie
nogami o alabastrowej skórze, w czystej rzece, koniecznie
na moście, przy zachodzie słońca. Brud całego świata
jest teraz bardzo. Pływanie.
Donikąd.

Kurestwo bramą poezji. Oddam
za bezcen. Wystarczy spojrzeć.

[eka]

Metatematycznie. O "wszystkim na sprzedaż", o zakłamaniu, o braku kluczy weryfikujących uprawę wierszy. Prymitywność i grafomania czyniące z poetycznych pól - nieużytki. Schodzące w donikąd.
Mocny tekst.

[alchemik]

Mocny, ale mnie jakoś nie rusza.
Dlaczego?
Sam nie wiem.
Mam jakieś wrażenie sztuczności oferowanych w wierszu emocji.
Ale to subiektywne odczucie.

Poezja, jako dziwka babilońska. Sprzedajni poeci.
Odrzucenie ckliwej grafomanii. Ale moim zdaniem przesadzone.

A przecież wszystko jest poezją, jeśli wsiąknie w nas, wywoła odpowiednie emocje, zrodzi metaforę świata.
Nie ma bram, tylko wąskie spojrzenie lub zaciśnięte powieki.