Migdały w kolorze indygo

[Meltemi]

A jeśli zaniosłoby się na maj, wersopędy. Nasz wiosennik
rozlał dzień nad Biebrzą. Parzylibyśmy zachcianki
i ulubiony rodzaj herbaty. Czekasz, aż esencja zaowocuje
w kubkach - oplecie język, strzepnie śnieg z brulionu.

Spójrz, za olszyną łacha łasi grzbiet do pióra,
pod brezentem myśli - zawilce. Puenta pachnie
miętą, chce rozmotylić. Na okoliczność

gdyby nie miało się zdarzyć.

[em_]

Oryginalnie

[Lucile]

Oryginalnie

i ładne
czytając, od razu "wytłuściły" i połączyły mi się te wersy w zgrabną, niebanalną mini:

A jeśli zaniosłoby się na maj,

chce rozmotylić.

gdyby nie miało się zdarzyć.

pozdrawiam
Lucile

[biegnąca po fali]

Cudny

a i mini, wyłuskane przez Lucile, robi wrażenie
Takie... dwa w jednym.

Pozdrawiam obie Panie.

[Leszek Sobeczko]

motyla noga! Poświatowska ma konkurentkę nareszcie jakaś świeża dykcja poetycka; tak trzymaj

pozdrawiam

[Meltemi]

Dziękuję Wam za czytanie! Pozytywny odbiór wiersza bardzo cieszy!

Leszku,
czy maj jaskrawy, listopad bury
jam z Poświatowską stawam w konkury

[Alga]

Jestem zauroczona! Wiersz mi gra! Tylko mi się czyta: wersopędny

Pozdrawiam!

[Marcin Sztelak]

Bardzo świeży wiersz, widać doskonałe opanowanie materii słowa. Gratuluję.

Pozdrawiam.

[eka]

Nigdy nie rozczarowujesz, a tutaj rozliryczniasz nie tylko adresata, tak ożywczo i łagodnie. Nawet gdyby migdałowa esencja miała wiosennik zatrzymać zaledwie w poincie, to i tak warto ją przeczuć, poczuć - twierdzi peel... i mu wierzę.
Brawo, piękny wiersz.