Skrzydła

[alchemik]

Raz wróbelek Elemelek, a to było chyba w maju,
latał sobie po browarze, słód jęczmienny podbierając.

Potem zaś w pijanym widzie, zwidział sobie, że jest orłem.
Frunął w górę, chciał nad komin i próbował wciąż z uporem.

Nie doleciał zbyt wysoko, bo zmęczyły się skrzydełka.
Więc powiada - będę sępem, szybowanie sztuka wielka.

Poszybuję artystycznie, bo ja wciąż uprawiam sztukę.
Bardzo żal mi Elemelka, runął na dół z wielkim hukiem.

Lecz na szczęście przez psią kupkę, która impet złagodziła,
nasz wróbelek kraksę przeżył, wznosząc modły, jak to miło,

że psy czasem defekują, i że tylko ego zwichnął.
Więc powrócił do browaru, zalać pałę, bo mu przykro.

[skaranie boskie]

Zbyt dosłowne, jak na satyrę, Alchemiku.
Może warto by imię wróbelkowi zmienić?

[Gloinnen]

Lecz na szczęście przez psie gówno,

Twoje pióro zdecydowanie uważam za wyższych lotów. Po co je maczać w sprawach gównianych?

[alchemik]

Ojej, faktycznie.
Ta dosłowność mnie dopada.
A to przecież satyra.
Już złagodziłem wypowiedź.

Wyższych niż komin, Glo?

[Alga]

można nie dopowiedzieć wszystkiego, ale zgrabnie wyszło


Pozdrawiam

[jacek placek]

Elegia browarna. Tak to ocenił Placek a on wie co mówi. Mie się też spodobało i nawet sobie chlapnąłem takie zimniutkie, co by się wróbelek sam nie musiał męczyć.