puste lustra pochłaniają światło

[em_]

tylko cienie przyłapane na fotografii
są ciągle prawdziwe - ona
ono - czas otwarty
jak słój z niewiadomą zawartością

czekasz
rysując dom
czytając nazwiska w dowodach tożsamości
- w głowie

cuda wydarzają się częściej niż błędy ortograficzne

błędy życiowe nie wydarzają się nigdy

[eka]

Trudno mi rozgryźć wiersz. Szczególnie treść dwóch ostatnich wersów.
Są prawdziwe jak cienie na fotografii?
Jak coś co może się dopiero wydarzyć?
Jeszcze pomyślę.

[alchemik]

Odwracasz do góry nogami fizyczną i metafizyczną rzeczywistość.
Puste lustra egzystują tylko w całkowitej ciemności. W innym przypadku odbijają światło.
Lustra to twarze, ludzie w ciemności?

Cienie na fotografii skojarzyły mi sie jakoś, nie wiem dlaczego, z fotografią USG płodu.

Cuda zdarzają się częściej. Niektórzy twierdzą, że życie jest cudem i wszystko wokół.
A już szczególnie cud narodzin.

Ale to, że błędy życiowe nie wydarzaja sie nigdy, to juz ironia, albo całkowita akceptacja tego, czego dokonaliśmy bez względu na skutki.

A wiersz bardzo mi sie spodobał, bez względu, z kolei, na interpretację.
Jurek

[biegnąca po fali]

"błędy życiowe nie wydarzają się nigdy"

Z tym się niestety nie zgodzę. Sama mam kilka na koncie, więc wiem o czym mówię.
A wiersz, sam w sobie, po prostu świetny!

Pozdrawiam

[em_]

Jurku, a gdybyś przeczytał - w głowie razem z dwoma ostatnimi wersami, to co by Ci wyszło?
Ale nie narzekam, Twoja interpretacja jest bardzo ciekawa

[alchemik]

W głowie same cuda, marzenia i brak błędów życiowych.
W głowie jest fantastyczny procesor, zwany mózgiem, ktory produkuje konfabulacje, fantazje i fantasmagorie.

Ciekawi mnie tylko, gdzie mieści się sumienie?

[em_]

Sumienie.. Ja tak sobie myślę, że sumienie może się znajdować u każdego gdzie indziej

[Alek Osiński]

cuda wydarzają się częściej niż błędy ortograficzne

błędy życiowe nie wydarzają się nigdy

Najbardziej puenta z jej taoistycznym spojrzeniem
na świat. Błędów życiowych nie ma - grunt
to sobie uświadomić

[em_]

Dzięki

[Marcin Sztelak]

Początkiem wszystko jasne i świetnie zobrazowane, ale dwa ostatnie wersy wysadzają mnie z siodła, chociaż spokojnie można je odczytać jako mocno ironiczne lub jako pewien rodzaj pogodzenia się z tym co jest, bo inaczej nie będzie...

Ciekawy, dobrze skondensowany obraz.

Pozdrawiam.