ważka

[eka]

nieruchoma w locie
przy najwyższym punkcie wytrąceń

odgryzę
nierównym tętnem wypełnione dni
a noce
jak fryga zakręcę w piruecie

i
tyle mnie

[AS...]

to chyba o jakimś dronie

mam też wątpliwości czy tytułowa ważka
jest rzeczownikiem czy przymiotnikiem...

[Fałszerz komunikatów]

Tyle peelki, ile zdoła "odgryźć" z tych nocy i dni. Pory są związane z czasem przeszłym, na co wskazuje określenie dni. Puenta zabrzmiała jak groźba, ciekawe kim są "oni", a to mym zdaniem jest istotnym czynnikiem do zrozumienia postępowania peelki.
Najwyższy punkt wytrąceń kojarzy mi się z powiedzeniem "wytrącić z równowagi", czyżby przyczynkiem do ryzykownej podróży było rozgniewanie?
Sporo cech zwierzęcych, z tych dzikich stworzeń , ma peelka. Może jest na tyle niezależna, by nie dać się wspomnieniom i czerpać z przeszłości to, co najwartościowsze. A może chce metaforycznie pozbyć się wspomnianych nocy i dni, czyli ostatecznie zamknąć pewne sprawy? Obrazowość tekstu na to wskazywała.
I jeszcze zwróciłem uwagę na lot - jest on niby nieruchomy (jeśli chodzi o ciało), ale coś popycha peelkę do przodu, a właściwie ku górze.
Super sparafrazowałeś znane stwierdzenie, nadałaś mu nowy wymiar.
Może metafory nie rzucają na kolana, jak choćby to gryzienie wypełnionych dni, ale tutaj ważne są przesuwające się sekwencje w tekście, skojarzenie peelki z ważką też pełni tu istotne znaczenie i jest oryginalnym rozwiązaniem.

[alchemik]

Myślę, że chodzi o obydwa znaczenia. Fruwająca ważka to ilustracja. Również symbol lotu, zawisania, równowagi.
Ważka oznacza również ważna, mająca swoją wagę.
I tu może chodzić o decyzję, ważką decyzję.
Zresztą punkt wytraceń też sugeruje wagę. Szale przechylają się po podjęciu decyzji.
A lot ważki? Zawisa, frunie, znów zawisa. Jeżeli poprowadzić linie między tymi punktami to niemal zygzakowaty zapis.

A wiec dwa pierwsze wersy wraz z tytułem to zakamuflowany, metaforyczny zapis podejmowania decyzji.

W następnej strofie peelka tę decyzję podejmuje. Odcina się, a właściwie odgryza od dotychczasowego życia. Można i tak, zębami.
Noce zakręcone w piruecie wywołują wiele skojarzeń.
Również te szalone.
Ale dlaczego znika?
Może okrywa się nocą jak czapką niewidką i ulatnia po angielsku?

Ale czy tylko skądś, czy także dokądś?

Spróbuję zinterpretować ten wiersz bardziej mrocznie.
Weźmy interpretację suicydalną.
Wtedy najwyższy punkt wytrąceń oznacza całkowite wytrącenie z życia.
Dzień, a może noc ostatnią.

odgryzę
nierównym tętnem wypełnione dni brr!
Piruet nocy to noc wiekuista.

Ewa, ja teraz sobie żartuje, ale podoba mi się ten bezpretensjonalny wiersz, gdzie nie ma nachalnych metafor, a cały wiersz jest metaforą.

Pozdrawiam
Jurek

Pewna ważka, niegłupia, bodajże z Warszawy.
Miała na swojej łące bardzo ważkie sprawy.
Kwiatkom - socjogderanie
Pisk w trawie - sprostowanie.
Blondyna, więc myliła ciągle lewe z prawym

[Alek Osiński]

Ważkim doświadczeniem jest
pozostać panem swojego losu
w obliczu nieważkości dni i nocy.

Ten wiersz przypomniał mi
"Wenecję ocaloną" - "Nie ma świtu
gdzie idę ani miasta"

[biegnąca po fali]

Przeczytałam z przyjemnością.
Pozdrawiam

[ELKA]

odgryzę
nierównym tętnem wypełnione dni
a noce
jak fryga zakręcę w piruecie

Dla mnie te wersy są istotą wiersza i są naprawdę dobre.

Pozdrawiam.elka.

[eka]

Bardzo dziękuję za interesujące komentarze.

to chyba o jakimś dronie

skojarzenie całkiem trafne. W końcu toto też lata i niekiedy zabija, kwestia woli ośrodka naprowadzającego.

Tyle peelki, ile zdoła "odgryźć" z tych nocy i dni.

Genialne zdanie, które bardzo mocno zmusza do refleksji nad status quo podmiotu w linijkach.

Weźmy interpretację suicydalną.
Wtedy najwyższy punkt wytrąceń oznacza całkowite wytrącenie z życia.
Dzień, a może noc ostatnią.

odgryzę
nierównym tętnem wypełnione dni brr!
Piruet nocy to noc wiekuista.

W punkt.
Emocje że znalazłeś (brr) - niski ukłon, Alchemiku.

Ważkim doświadczeniem jest
pozostać panem swojego losu
w obliczu nieważkości dni i nocy.

Zdobyć się to doświadczenie, to uzyskać jedyną możliwą nad nią przewagę.
Marne pocieszenie, bo wykonania wyroku nie zmieni, a tylko zmuszona jest przybyć wcześniej.

Biegnąca... , ELKO - dziękuję.

[Fałszerz komunikatów]

Genialne zdanie, które bardzo mocno zmusza do refleksji nad status quo podmiotu w linijkach.

[Marcin Sztelak]

Czyżby to były strofy o odejściu i to ostatecznym? I paradoksalnie może też być o radości życia. Zresztą pewnie możliwych jest jeszcze kilka interpretacji - co jest wyznacznikiem dobrej poezji.

Pozdrawiam.