epitafium

[coobus]

gdy odszedłeś
zasnęłam
snem gdzie czerń była bielą
przykościelne
budziły mnie dzwony
 
gdy odszedłeś
rzuciłam
w zabliźnioną mogiłę
grudkę ziemi
i szept poraniony
 
gdy odszedłeś
płakałam
ziemia trzęsła się cała
więc uklękłam
pokorna i cicha
 
dziś wyrokom
poddana
przysłuchuję się ścianom
szukam echa
lecz nic już nie słychać

[Leon Gutner]

Nie miałem pojęcia że mogę się jeszcze wzruszać przy czytaniu wierszu aż do śliskich powiek .
Zwróciłeś mi to pojęcie i jestem ci za to wdzięczny .
Cudny wiersz kapitalna forma .

Z uznaniem L.G.

[misza]

Piękny wiersz i prosty.
A dzięki temu, bardzo prawdziwy

[nienażarty]

nastrojowe a we mnie przekora


gdy odszedłeś
ulżyło
może znajdę gdzieś miłość
poszukuję
nie tracąc nadziei

gdy odszedłeś
już wolna
i namiętna swawolna
znajdę kogoś
kto życie odmieni

pozdrawiam

[marta zoja]

w zatrzymaniu... nie śmiem komentować oczywistości... pozdrowienia MZ...od zimnej Zośki

PS Polecam Ostatnie słowa świętych i grzeszników Paul Thigpen-- {tłumacza spotkałam osobiście w pociągu}

[Liliana]

Piękne epitafium, coobi.

Pozdrawiam serdecznie

[coobus]

Ten poważny ton w maju... trochę przypadek. Bawiłem się w wesołe epitafia/fraszki, a przy okazji wyskoczyła taka przekora. I cieszę się, że przyszła wtedy ta chwila powagi, która zaowocowała tym wierszem
Z podziękowaniem za komentarze

[tabakiera]

To epitafium odczytuję na poważnie.
Lekkie rymy, wiersz płynie, ale smutną falą.

Pozdrawiam.

[coobus]

To epitafium odczytuję na poważnie.

Jest poważne. Traktuje je z całą powagą. Dziękując za komentarz i pozdrawiając

[Nicol]

No i proszę jak potrafi ...